Pangono Pangono

Pangono Pangono (langzaam aan) wennen we weer aan het nederlandse leven. In mijn blog zal ik nu de dingen beschrijven die me opvallen in Nederland in vergelijking met Malawi.

Ik was van de week bij de voorstelling 'Vrouw met Baard'. Sowieso een erg interessante voorstelling. Zo een waar je nog dagen mee bezig bent. Daar werden een aantal stellingen de zaal in geworpen.
Bijvoorbeeld: Zou je liever kiezen voor de liefde van je leven, hoewel je weet dat deze op 60 jarige leeftijd overlijdt. Of zou je kiezen voor een gematigde relatie die tot je 80e duurt?
In het rijtje kwam ook de volgende stelling naar voren: zou je liever kiezen voor een minder mooi huis in een gezellige warme buurt met leuke mensen? Of kies je voor een perfect huis in een koude kille buurt waar iedereen hoge hekken om zijn huis heeft?
En weet je wat mij verbaasde? Een aantal mensen riepen hard dat ze kozen voor het laatste!!! Ik was perplex. Een betere bevestiging van de individualisering van onze maatschappij kon ik op dat moment niet bedenken. I was shocked.

Ik mis het namelijk heel erg. De mensen op straat, vrouwen die met elkaar staan te kleppen terwijl ze een emmer water op hun hoofd hebben en een kind op de rug. De kinderen die overal achter hoepels aanrennen. Fietsers overal. De mensen die banden plakken langs de kant van de weg. De verschrikkelijke muziek die uit de opgeblazen boxen van de drankwinkel schallen. De kippen, mama varken met biggetjes, de geiten. De heerlijke chaos van Malawi. Het leven vindt plaats op straat.
Ik weet ook wel dat we het klimaat niet mee hebben in Nederland. Maar het zit gewoon dieper dan dat. Mijn theorie is dat het komt door de digitalisering van onze maatschappij. Ik zou een hele verhandeling kunnen schrijven over het verband tussen de digitalisering van onze samenleving en de individualisering. Maar even kort door de bocht: hoe meer online mogelijk is, hoe minder echt contact we hebben en hoe meer mensenschuw we worden. Niet dat digitalisering slecht is, I'm very much in favour en ik kan ook niet zonder pc of internet. Maar mijn punt is: laat je blik eens van je pc/phone/tv/ipod afdwalen en kijk ook eens om je heen. Of nog gekker: zeg hallo tegen iemand in de trein! Contact in real life. F2F.
Een kleine stap richting verafrikanisering van onze maatschappij ;)

Nu nog die kippen en geiten los op straat. Maar daarvoor fiets ik dan af en toe wel even langs de kinderboerderij. Daar loopt ook een eenzame emoe. Lijkt toch een beetje op een struisvogel...

Veel liefs,
Amy en Tinus