Na de kerk en het inzingen van het bruidspaar, togen we af naar Chez Maky, alwaar de receptie plaatsvond. Chez Maky is een horeca gelegenheid en ligt op een heuvel uitkijkend over de stad, een schitterende setting voor een bruiloft!
Jeanette was in de luxe positie om twee jurken tot haar beschikking te hebben! Voor iedereen die gaat trouwen: www.shopofbrides.com! Voor zo’n 350 dollar heb je de bruidsjurk naar keuze, op maat gemaakt, gratis verscheept uit China ;) Er was even paniek omdat we dachten dat het oplichterij was, dus toen is jurk 2 aangeschaft. Maar op de dag van vertrek verscheen jurk 1 ook nog! Dus nu had ze er één voor in de kerk en één voor op de receptie. En ze pasten allebei perfect!
En als je er twee hebt, kun je er net zo goed twee dragen. Vandaar dat jurk 1 werd gedragen in de kerk en jurk twee tijdens de receptie.
Buiten op de terrassen (verschillende niveaus) was alles schitterend aangekleed, in de kleuren van de bruid en bruidsmeisjes. Er waren zo’n 120 gasten. Toen iedereen er zo’n beetje was, mochten we nog een keer ons dansje doen, nu voor de grand entree op de receptie.
En dan begint mijn favoriete onderdeel van de malawinese bruiloft...perekani perekani!!!
De ceremoniemeester roept eerst de bruidegom op naar voren te komen. Vervolgens krijgt hij een schaal in zijn handen en wordt de familie van de bruid opgeroepen om de bruidegom welkom te heten in hun familie. De familie van de bruid doet dit door geld te strooien. Na de bruidegom is het de beurt aan de bruid. De ceremoniemeester vindt verschillende manieren om iedereen op te roepen en daarbij is het zo leuk en is de muziek zo aanstekelijk, dat je elke keer weer naar voren wilt om te dansen en geld te strooien. Zorg dus dat je zoveel mogelijk kleine biljetten bij je hebt! En nee, je mag niet met munten gooien!
Harvey verrast iedereen nog met een ontroerend zelf geschreven gedicht voor Jeanette! Oeps, daar had Jeanette even niet op gerekend...
Het is vandaag een leuke mix van malawiaans en amerikaans. Na de perikani perikani en het eten krijgen we de openingsdans. We zijn al sinds de perikani perikani in dansmodus, dus we kunnen niet wachten om met de voetjes van de vloer te gaan.
Tussen het dansen door hebben we nog het taart snijden (oeps, er verdwijnt ineens een stukje in het decolleté, Harvey duikt er achteraan maar wordt op zijn vingers getikt door zijn bruid). Na de cake hebben we het bruidsboeket gooien. Alle vrijgezelle of niet getrouwde vrouwen worden opgeroepen zich te verzamelen. Hmm, dat zijn er verdacht weinig hier. Jeanette gooit het boeket en... niemand vangt hem! Caroline stapt zelfs achteruit. Na drie keer geven we hem maar gewoon weg. Sorry mam, sorry Han ;)
Vervolgens moesten we van de ceremoniemeester blijven staan en mochten de mannen een vrijgezelle dame uitzoeken voor het geweldige bedrag van 200 kwacha (1 euro) om zo nog meer geld voor het bruidspaar in te zamelen. Eigenlijk wilden ze ons veilen, maar na de perikani perikani had niemand meer geld op zak. Gelukkig stapt Tinus naar voren, gooit een hoge bijdrage in de mand, verkondigt tegenover iedereen dat hij valt op lange vrouwen en ik ben gered haha!
Daarna een traditie die ze hier in Malawi helemaal niet kennen...het gooien van de ...eh...hoe heet dat ding ook alweer, wat om je been zit...ik word er gek van dat ik steeds meer nederlandse woorden kwijtraak haha, kon net ook al niet op de vertaling van groom komen (bruidegom). De eh, garter, AH, kouseband! Juist, daar zijn we weer, het gooien van de kouseband naar de vrijgezelle mannen. De kouseband vliegt hoog door de lucht als uit de menigte het neefje van Harvey omhoog schiet en zijn prijs voor iedereens neus weg grijpt. Zijn moeder gaat door het lint van trots.
En dan natuurlijk nog dansen en dansen.
Rond een uur of elf loopt het feest tegen het einde. Geen koffie, maar heerlijke ossestaartsoep.
De meeste gasten zijn weg en wij kijken met de familie nog even de 699 foto’s na die Tinus als officiele fotograaf heeft genomen.
Het was een geweldig feest!
Opvallend:
- Van de 120 gasten rookten er 2.
- Van de 120 gasten is niemand koekielam, sterker nog, 80 procent drinkt alleen fris!
- Bijna iedereen danst uit zichzelf, niemand hoeft de dansvloer op getrokken te worden.
- De muziek is geweldig, al worden alle nummers 3x herhaald.
- Jammer dat Jeanette amerikaanse is, en haar familie weer op het vliegtuig moet, anders had Harvey haar familie vee moeten geven ;)
- Het feit dat je de priester betaalt in kippen en een krat met frisdrank vind ik ook wel humor.
- En dan die danspasjes! En dan hebben wij stijve blanken het nog bescheiden gehouden. Bij de opkomst op de bruiloft van Patrick Hiwa vormden de bruidsmeisjes en bruidsjonkers een heel showballet!
Maar helaas aan alles komt een eind. We hebben ons best gedaan om alle feestjes uit hun huwelijk te halen die mogelijk waren, maar de koek is op ;)
Binnenkort een nieuw verhaal: Amy en Tinus en de Grote Boze Zuid-Afrikanen
Veel liefs,
Amy en Tinus
PS Landrover gaat nog steeds gestaag. Al twee dagen is er nu een electricien mee bezig om alle draadjes aan te sluiten. En dat zijn er nogal wat! Naast alle normale lichten, hebben we ook nog de spotlights aan de buitenkant en verschillende lichten aan de binnenkant. En het grootste probleem is dat onze auto draait op twee accu’s en daarmee een 24 volt auto is. Net als een truck zeg maar. De 24 volt truck onderdelen passen echter weer niet in onze auto. Zoals bijvoorbeeld een motortje voor de ruitewissers.
Verder is de binnenkant al geverfd en alle deuren en alles gemaakt. Dus hij ratelt niet meer zo. Ook het raamframe aan de voorkant is opnieuw gelast, aangezien die half los hing, en een nieuwe voorruit erin gezet. Bij de workshop hebben ze een trapje gemaakt voor aan de achterkant.
Grootste problemen die overblijven zijn de vacuumpomp van de remmen en de eh, dieselinjectie lekt? Of zoiets? Anyway, we kunnen dus nog niet weg, helaas. Maar het vordert...Grootste probleem is dat de dealer waar we al onze onderdelen hadden kunnen kopen dicht is, en we dus door heel Malawi op zoek moeten naar andere onderdelen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
als je getrouwd bent heet dat ding om je been een blok, zo weet je ook weer. Deze was van je vader.
Beetje een bruiloft zoals hier, alleen gooien wij niet met geld, maar doen het stiekum in een envelop. Geef je veel; pak je in ieder geval een opvallende envelop en zorg je sowieso dat er een kaart met zeker drie keer je naam bij zit, zodat ze zeker niet vergeten wie meer dan het normale gegeven heeft. t,is dat een koelkast niet in de envelop past, anders doen we m,dr ook nog bij. Aan de ander kant, geef je weinig omdat je al een hekel had aan ieder persoon op zich, terwijl nu eigenlijk de verdubbelaar is ingezet, dan vergeet je en passant je naam en iedere hint die de gever van de envelop zou kunnen achterhalen. Ben je erg goed in dit soort dingen, dan geef je een lege envelop. Het feest'''''', als er van de 200 man er slechts 2 roken hier in ons sociaal geregelde kikkerlandje, dan houdt dit in, dat er minimaal 198 mensen er de pest in hadden en wezenloos met een chagrijnig gezicht voor zich uit zaten te staren omdat ze nl thuis wel een sigretje op hadden kunnen steken, maar nu minimaal 30 km moesten rijden om zichzelf te pesten, pijnigen, treiteren en vooral uitdrogen vanwege het hele BOB verhaal, terwijl ze weten, dat het verse bruidspaar net zo weinig zin heeft in deze hele facade als de vrienden, kennissen, aangetrouwde nichten, neven, opa,s omas,s en meer van dit soort gespuis, die zich het recht menen toe te eigen om voor de 25 euro in de envelop toch zeker voor tweeeneenhalfduizend euro aan commentaar te moeten geven op de trouwjurk en het daarbij behorende vetpercentage dat erin gepropt had moeten worden, maar dat door het vele opstaan, handjes schudden en weer zitten een geheel eigen leven is gaan leiden en zich niets aantrekt van dubbel versterkte zomen, voeringen en omslagen, zodat jezelf en nu ook zeker de bruidegom beseft dat er ergens binnen het huwelijk een verloren strijd geleverd gaat worden. Daarnaast,de drankrekening flink spekken en vooral recht hebben om de toastjes met zalm in de ineens wel heel erg grote tas te moeten meenenemen, want, het kado moet eruit. Gelukkig is dat in Malawi anders en het is, dat het een beetje te ver weg is, want anders had ik dit gebruik daar graag, nee, ik zeg, zeer graag wel eens willen meemaken, maar ja, je kunt niet alles hebben.
Het is maar goed, dat je het boeket niet gevangen hebt, want bloemen gaan hooguit 14 dagen mee en op een koelkast kun je garantie bijkopen, die hadden ze moeten gooien. Nou, was tie weer, o,ja de vorige was maar een geintje hoor, je mag best trouwen, maar waarom moet dat nou op de mooiste dag van je leven, ik hoor of zie jullie en goeie reis met nog meer plezier.
Je moeder is zelf een taart aan 't bakken, maar likt zoveel aan de lepel, dat ik denk dat we met z,n allen een muffin moeten delen. Groetjes Pap
Een reactie posten