THE BIG WALK

De Campsite in Majete is gloednieuw. Gesponsord en gebouwd door African Parks (AP) en USAID, maar gerund door de Camp Committee. De Camp Committee bestaat uit vertegenwoordigers van verschillende Community Based Organisations. De campsite is een community project waarbij de communities de inkomsten krijgen.

Je snapt dat community hier een veel gebruikt woord is ;)

Om aandacht te geven aan het bestaan van de campsite, hebben African Parks en de committee bedacht de campsite samen met het heritage centre officieel te openen. Met pers erbij en officiele vertegenwoordigers etc. Een geweldig plan.
Kost wel wat, maar dan heb je ook wat.
Wie gaat dat betalen? AP wil best meebetalen, maar de committee moet ook zelf verantwoordelijkheid dragen voor het project en niet continu bij AP aankloppen. Waren ze het zelf ook mee eens en vervolgens is het plan van een sponsorloop geboren: de BIG WALK.

Eerst wilden ze vanaf Blantyre naar Chikwawa rennen (40 km door de bergen), maar hier is vanaf gezien. Godzijdank.
In plaats daarvan werd het een sponsorwandeling van Mtabwa naar Chikwawa, zo’n 12 km over een vlakke asfaltweg. Veel beter plan.
Vervolgens zijn de afgevaardigden van de communities met hun sponsorlijsten naar ons gekomen, of we wilden sponsoren. Want ja, verder heeft er niemand (veel) geld natuurlijk.
Ok, ik kon er de humor wel van inzien, een beetje vestzak broekzak verhaal, maar goed. Ze proberen het tenminste. Iedereen van het management heeft persoonlijk aan de sponsoring bijgedragen en hier en daar zijn er nog wat kleinere bedragen binnengehaald. Alle beetjes helpen immers.

Het hele verhaal van de Big Walk ging een beetje langs me heen. Ik wist wel dat Stella (community coordinator) en consorten er mee bezig waren, maar het was al twee keer uitgesteld en ik had er niks meer over gehoord.
Ik stond afgelopen maandag nietsvermoedend heerlijk aan het eind van een lange dag werken met Tinus een van de nieuwste aanwinsten van het park te bewonderen: een baby-nijlpaardje, toen mijn telefoon ging.
Stella, of ik de volgende dag foto’s en filmpjes wilde maken voor de Big Walk. Ik mocht wel in de auto mee als ik niet wilde lopen, maar dat is natuurlijk echt mijn eer te na.
Gelukkig had ze beide Carolines ook gevraagd. We hebben twee vrijwilligsters hier met dezelfde naam; daar zoeken we ze op uit, houdt het makkelijk en overzichtelijk.

De wekker ging om kwart voor vijf. Tinus had om half zes met de scouts afgesproken om op patrouille te gaan en ik moest om 6 uur bij de office verzamelen. Half 8 zouden we bij Tabwa beginnen…

Hoe verbazend en vooral typerend dat de enigen zo gek om daadwerkelijk om 6 uur bij kantoor te staan, die drie rare blanke vrouwen zijn.
Om half zeven was de rest er ook. Om een uur of 8 hadden we iedereen in de omgeving opgehaald en zo rond een uurtje of negen konden we eindelijk beginnen.

Maar ik moet zeggen, de stemming zat er goed in. Tot mijn verrassing en ook verbazing bleken er vooral veel mensen van AP zelf mee te lopen. Dus vooral de mensen die zelf gesponsord hadden haha. Normaal werkt het toch zo dat je iemand betaalt, dus sponsort, om te lopen?
Maar goed, we hadden een ploegje van een man of twintig en degene die er waren, waren ook wel fanatiek. Alles werd uit de kast gehaald om het een success te maken. Een stuk of tien spanddoeken. We werden voorgegaan door een van de auto’s met de valimba band erin. Daarachter een groepje van vijf vrouwen die af en toe uit de auto sprongen om een stukje te dansen.
Daarnaast sloten er steeds verschillende vrouwen en kinderen aan bij elk dorpje waar we langs kwamen. Vanwege de muziek. Elk moment is immers een goed moment om te dansen.
Het looptempo was echter tergend langzaam, dus we moesten steeds inhouden. Ondertussen brandde de zon brandde op onze bolletjes (en niemand kocht parasolletjes, en aan het eind van de dag waren we ook niet zwart als roet, eerder rood als een stopbord).

Na een half uur keek ik achterom en zag op 500 meter achter me ons beginpunt liggen. Ik begon me toch zeer sterk af te vragen, ondanks de gezellige muziek en mensen, waar we mee bezig waren. Zo kon je toch nooit geld ophalen? Sterker nog, alles aan deze activiteit kostte alleen maar geld! De band, de dansers, de chiefs die je mee moet hebben, maar die wel steeds gratis drankjes en eten willen. Drankjes aan het eind van de rit. Etc.
Maar toen begon het me gelukkig langzaam te dagen. Ik zag een aantal van de committee leden steeds druk met mensen aan de praat, onderwijl (mooi oud-hollands woord) een klembord en pen en papier in de hand. Ze waren de zaak echt aan het bepleiten bij iedereen die ze tegenkwamen. Alle automobilisten werden gestopt, alle huizen langsgegaan en zelfs scholen werden niet overgeslagen.
De zon was echt heel fel en het was bloedheet. Goed voor de locale economie, want ik en de beide C’s hebben elke frisdrankverkopende toko onderweg gesponsord. Hoe lekker zo’n warm colaatje kan smaken zeg!

Onderwijl (jawel, nog een keer!) was Tinus het park aan het controleren op stropers of bewijs van stroping. Bij thuiskomst vertelde hij enthousaist over kudde buffels die ze gespot hebben en hoe een kudde zebra’s hetzelfde geluid kan maken als één neushoorn. Tja, dan toch liever de zebra’s!
Ook heeft Tinus met de scouts oud-hollands spinhappen gedaan. De bush, zeker nu in de regentijd, is één groot spinneweb. Spinnen en webben in alle soorten en maten houden het hele park bij elkaar. Van losse draadjes tot webben van 2 meter in doorsnee. En als je dus loopt waar normaal niemand loopt, kun je gezellig spinnekopstoten. Maar wees gerust, er zijn geen tekenen van stroping gevonden en dat is dus voor vandaag weer goed nieuws. En Tinus zei dat zo’n web in je gezicht vanzelf went...

Terug naar de Big Walk.
Na slechts 4,5 uur lopen kwamen we eindelijk, eindelijk aan op onze plek van bestemming!!! Ik weet het, 12 kilometer is niet zo ver (voordat ik op mijn kop krijg van Nijmeegse Vierdaagse Veteranen). Maar probeer het maar eens met ruim veertig graden en een slentertempo met continu onverwacht stoppen-lopen-stoppen-lopen-ow nee, weer stoppen, ondertussen babbelend en klappend met de lokale bevolking en kinderen ;)
Hier werd de dag afgesloten met speeches en speeches en speeches en speeches en toen nog slechts twee uur gewacht op vervoer terug.
Carolien 1 had de hoop dat we om 10 uur ‘s ochtends wel weer terug zouden zijn, dat werd 4 uur ’s middags!

Of het nou ook wat opgebracht heeft? Ik heb geen flauw idee, maar ik ben wel weer een ervaring rijker, dat telt ook voor wat, toch?

Veel liefs,
Amy en Tinus

PS: Gift4Gift nieuws:
- Gift krijgt een officiele website: www.gift4gift.org. Hier wordt momenteel druk aan gewerkt. Maar GIFT HYVE zal hier zeker een onderdeel van worden, dus blijf mensen doorsturen en wordt zelf ook lid op www.gift4gift.hyves.nl.
- Wwe hebben inmiddels een officiele e-mail: info@gift4gift.org (maar amy@gift4gift.org of lynn@gift4gift.org mag ook). Met dank aan Dennis van Descartes BV, Nieuwegein ;)
- Gift4Gift wordt een echte stichting! Notaris Goes van Notarissen Van Leussen Van den Broek heeft beloofd ons kosteloos te willen helpen!!! Helpt ons ook om privé en stichting uit elkaar te houden.

PPS:
Tinus heeft de voetbalkleren uitgedeeld! Lees het vorige blog!