Bwana, up here in the tree!

Het is weer Marula-tijd. De marula is een kleine rond groen/gele vrucht die olifanten erg lekker vinden. Sommigen zullen het ook wel kennen van de likeur Amarula. En daar hebben we hier erg veel bomen van. Vooral in het gebied tussen ons huis en Thawale. Dit betekent dat de olifanten momenteel veeldurig op de weg in en rond ons huis en Thawale resideren. Aangezien het park zijn weelderig groene kleed aanheeft, is het zicht erg beperkt. Je kunt dan ook regelmatig voor verrassingen komen te staan. Zo zie je de ene seconde een olifant voor je auto van links naar rechts lopen en als je er langs rijdt, is hij opgeslokt in een overvloed van groen gras, bladeren en bloemen. Geen spoor te bekennen.
Af en toe denk ik echt dat ik aan het hallucineren ben, maar gelukkig is het gros van de olifanten nog steeds grijs en niet roze. Het valt mee.

Je zou denken dat het went, wonen in een wildlife reserve en het feit dat je regelmatig olifanten tegenkomt. Het rare is, dat dit zeker niet het geval is!
Gisteravond was weer een mooi voorbeeld.
In de grote groene safari-auto reed ik met Tinus naast me in het donker door het park. Ineens hoor ik in mijn linkeroor een knoerthard getrompetter. Deze werd snel gevolgd door nog twee trompetteraars waarvan het geluid van achteren kwam. Een soort dolby-surround getrompetter was het gevolg en ik voelde langzaam het bloed in mijn gezicht wegtrekken. Serieus, dat geluid gaat echt door merg en been.
We bevonden ons midden in een breedingherd. Achteruit kon duidelijk niet meer. Maar vooruit was ook nogal riskant, omdat daar drie olifanten de weg volgden. Inclusief een kleinere. En als je iemand niet boos wilt maken, dan is het wel mama.
Maar Tinus was de koelheid zelfve en dirigeerde me stapvoets langs de grijze bakbeesten. De kans is erg klein dat er ook daadwerkelijk wat gebeurd zou zijn, maar die paar seconden zorggen toch voor een heftige adrenalinerush.
Met een kloppend hart arriveerden we bij Thawale waar we een afscheidsfeestje voor een van de vrijwillers hadden.

Langzaam druppelden meer mensen binnen en allemaal hadden ze de breeding herd gezien of gehoord.

Maar Isaac spande de kroon.

Nietsvermoedend kwam hij op zijn motor aangereden. Eigenwijs, want hij had ook de auto kunnen nemen en dat was hem ook al meerdere malen verteld.
Maar goed, hij bevindt zich dus ineens in het midden van de breeding herd. Kon niet meer voor- of achteruit. Olifanten houden niet van motoren en worden er erg zenuwachtig van. Gevolg: meer getrompetter en onrust.
Isaac twijfelde geen seconde en gooide zijn motor neer. Binnen no-time klom hij in een stevige boom en belde toen Jes.
Jes rijdt er naartoe en begint met zijn zaklamp Isaac te zoeken. Op ooghoogte: niemand. Iets hoger schijnen: niemand. Hij roept en vervolgens hoort hij vanuit de top van een Marula-boom: here bwana, up here!
Jes schijnt omhoog en vindt Isaac helemaal in de top van een Marula-boom. Ten eerste is dat minstens 4 meter hoog. Ten tweede is dat een boom waarvan de takken pas op een meter of 2 beginnen en de bast heel glad is. En ten derde is dat de favoriete boom van olifanten.
Op de vraag hoe hij zo snel in zo’n onmogelijke boom kon klimmen, antwoordde hij: my legs were very tired, but suddenly I felt like I could fly!!

Veel liefs,
Amy en Tinus

Gift4Gift-nieuws:
- Dank voor alle donaties tot nu toe! We hebben meer dan € 3000 binnen (inclusief alle donaties voor we de oproep deden)
- Dit betekent dat we elke community een bedrag van € 150 kunnen geven voor één of meerdere projecten, dat is een VERDUBBELING van het initiele bedrag.
- Maar dat betekent niet dat we klaar zijn, er is altijd meer nodig, dus spread the word!
- De aanvraagformulieren zijn bijna af voor verspreiding (moesten vertaald worden in Chichewa)
- Aanstaande woensdag hebben we een vergadering met alle CBO’s om ons project uit te leggen