VOETBAL

De vaste lezers van dit weblog weten nog wel dat een goede vriendin van ons, Mirjam, voor ons vertrek heel enthousiast 3 sporttassen met voetbalkleding en attributen van haar Spijkse voetbalclub SVS ’65 heeft weten te verzamelen.
Na wat gedoe op Schiphol en de douane in Malawi hebben we uiteindelijk alles binnen gekregen.
Hier een verslag van het uitdelen en het effect...

Het uitdelen
Bijna dagelijks trainen jong en oud op het voetbalveld vlakbij het kantoor. Scouts, night guards, koks, jongens uit de nabijgelegen dorpen, iedereen is welkom.
Voorafgaand aan de training had Tinus iedereen, jong en oud, bij elkaar geroepen.

De Kids
Al eerder hadden we het volwassen team gesponsord en toen de grote tassen aan kwamen hadden de kids geen flauw benul dat er deze keer ook iets voor hen in zou zitten.
Iedereen zat in een grote kring en Tinus begon zijn verhaal.
Onder het mom van de jeugd is de toekomst of iets dergelijks begon Tinus de tas open te doen en keek in de richting van de kids.
Die hadden helemaal niet verwacht dat Tinus iets voor hen had meegenomen, dus ze waren heel erg verrast. De glimlach werd steeds groter naarmate er meer uit de tas tevoorschij kwam. T-shirts, broekjes, een keepers outfit en zelfs een eigen bal!Klapper was ook nog negen paar voetbalschoenen!!!
Ze durfden eerst niet eens te geloven dat het echt voor hun was en reageerden een beetje afwachtend. Maar ze wilden het toch wel gelijk aan haha.

De volgende dag hadden we een wedstrijd voor de volwassenen en toen vroegen de kids voorzichtig of ze hun outfits mee mochten nemen, zodat ze het team konden aanmoedigen!

Vervolgens is natuurlijk het plan geboren dat de kids ook een echte wedstrijd moesten spelen. De contacten waren gelegd en de volgende zondag zouden ze voor de volwassen een match spelen. Voor de meesten hun eerste echte wedstrijd!!!

Deze week is er een nieuw gedeelte op het terrein geslasht(gras wat 2 meter hoog staat omgehakt) en de kinderen hebben elke dag training gehad, ter vorbereiding van de BIG MATCH.

De volwassenen
En toen de volwassenen. Die waren helemaal door het dolle heen dat ze nu echte echte voetbaloutfits hadden. De t-shirts van Intersport zijn nog steeds geweldig, maar door intensief gebruik al redelijk versleten helaas. Dat gaat snel hier! En elk team moet natuurlijk een outfit voor thuis en uit hebben.
Nu zijn ze weer helemaal de blits. Zoals ik zei hadden we de volgende dag een wedstrijd. We moesten tegen een van de beste teams uit de buurt, maar met de nieuwe outfits was het geen probleem. Ze waren zo gemotiveerd, dat we natuurlijk wonnen!

De rest van de week werd gespendeerd aan trainen voor de BIG MATCH, die afgelopen zondag is gespeeld.

De BIG MATCH
Redelijk vlakbij, slechts ruim een uur rijden hiervandaan, ligt een enorme suikerplantage, Nchalo Estate. Werkgelegenheid voor 15.000 man en een van de grootstse exportproducten van Malawi. En dat is waar we speelden. In een echt stadium! Kalulu Stadium.

Om daar te komen hadden we voor deze keer qua transport een uitzondering gemaakt. Het was immers een bijzondere dag voor de kids en de volwassenen. Dus met twee auto’s richting het stadion gereden. Iedereen was heel enthousiast en vooral de kids, die bij ons achterin zaten, waren onder de indruk van alles wat ze zagen. Met name ook de grote suikerfabriek.
Ze zullen ook niet vaak verder komen dan Chikwawa, bedacht ik me toen. En dan ook nog spelen in een echt stadion, in echte voetbal outfits! Terwijl er echte supporters op een echte tribune jou aanmoedigen. WAUW.

De kids speelden op een half veld en na verschillende goeie pogingen en reddingen eindigde de wedstrijd na twee keer 15 minuten in een eerlijke 2-2.

En toen, de real game.
Ik zat heerlijk in de schaduw op de tribune en tot mijn verbazing klinkt vanachter in een keer muziek uit de speakers. Jawel, er was zelfs een echte kantine! De stemming zat erin. De tribune vol, let’s go!

Na 5 minuten staan we 1-0 achter. Na 15 minuten volgt een tweede goal tegen. Iedereen roept vol afkeer: offside, offside! Zelfs de grensrechters zeggen offside, maar de scheidsrechter houdt voet bij stuk en roept goal! Daar is niemand het mee eens en na 20 minuten discussie heen en weer houdt de scheidsrechter het voor gezien.
Oeps! Maar er zijn genoeg mensen die het stokje weer op willen pakken. Dus we gaan vrolijk verder. Helaas scoort Nchalo wederom, dus of het nu officieel 2-0 of 3-0 is, maakt eigenlijk niet uit, we staan helaas achter.
Er worden inmiddels excuses gezocht: het gras is te lang (waar), het is veel te heet om te spelen (zeker waar), de zon staat in de ogen (waar), maar dat helpt niet om de stand te veranderen ;)
Afrikaans voetbal is anders dan Nederlands voetbal. Of dat is wat Tinus mij vertelt. In Nederland probeer je een aanval op te zetten, 1-2tjes, 1-2-3tjes of wat dan ook. Hier is het gewoon degene die de bal heeft peert hem zo ver en hard mogelijk naar de andere kant en kijkt wel waar ie terecht komt. Tinus staat deze wedstrijd op het middenveld, dus aan het eind van de wedstrijd heeft hij meer pijn in zijn nek dan in zijn benen van het volgen van overvliegende ballen.
Ook wist hij me te vertellen dat in Nederland als je de bal krijgt, je teamgenoten iets roepen in de trant van TIJD, Man in je Rug of iets dergelijks. Dan weet je waar je aan toe bent en of je die bal gelijk moet spelen of niet. Hier roepen ze of helemaal niks of iets in chichewa wat natuurlijk lastiger is. Dus Tinus heeft geen flauw idee of er twee malawianen in zijn nek staan te hijgen of niet.

De eindstand bleef 0-3, maar het was een hele leuke ervaring!
Toen we terugreden, zongen de kids achterin onze auto keihard dat we met 2-0 gewonnen hadden haha! Tja...niemand verliest graag ;)

Op de terugweg nog even gestopt in het dorpje Nchalo. Alle kids en volwassen hadden gelapt voor een drankje (€ 0,25) en iedereen stortte zich op de kratten frisdrank. Vol ongeloof zag ik dat de kids hun flesjes gewoon openen met hun tanden! Tinus zegt: ach, het zijn toch nog melktanden... ;) Maar hij begon gelukkig wel direct met het openen van hun flesjes op een normale manier!

Uiteindelijk kwamen we in het donker weer terug aan in het kamp. Iedereen was moe, maar erg voldaan.

Ik heb het allemaal gefilmd en er vele foto’s van gemaakt, maar moet er nog een leuk filmpje van maken. Ik zal het proberen op internet te zetten, maar met een Malawinese verbinding weet je nooit wanneer dat zal zijn ;)

Veel liefs uit Malawi,
Amy en Tinus