Geef NU een bijdrage aan Malawi!

Regelmatig komt de vraag langs of we al iets met gedoneerd geld, kleding of spulletjes hebben gedaan. Deze vraag is zeer terecht en bij deze wil ik jullie allemaal uitgebreid op de hoogte stellen van het reilen en zeilen in Malawi.

Een van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd hier in Malawi, is dat hulpverlening niet zo makkelijk is, als veel mensen denken.

In Nederland zie je vanuit je luie stoel bijvoorbeeld een tv-spotje lansgkomen over Gift. Gift is 4 jaar en kijkt met grote droevige ogen in de camera. Het spotje wordt ondersteund door een zielig achtergrondmuziekje en een voice-over die aanmaant om direct geld te doneren, anders gaat Gift dood.
Om je geweten af te kopen, doneer je die € 25 op een of andere rekening (eet je een keer geen biefstuk) en je bent klaar. Je kunt weer verder met je leven.
En wat er gebeurt met dat geld? Of Gift er weer bovenop komt? Je hebt geen flauw idee. Je denkt er ook eigenlijk nooit meer over na...

Maar hier is het anders. Hier zit je er met je neus bovenop.
Je ziet Gift regelmatig. Hij heeft één versleten broekje waar zijn billen uitsteken, zit altijd onder het stof en de snot, maar heeft de grootste glimlach die je je maar kunt voorstellen. Hij maakt regelmatig speelgoedautootjes van pakken Chipuku of loopt vrolijk met zijn vriendjes achter een hoepel aan. Hij is nog te jong om naar school te gaan. Maar zijn broertje is al een stuk ouder en gaat samen met zijn vriendjes naar een lagere school slechts 5 kilometer lopen. Hij heeft mazzel, want zijn ouders waren in de gelegenheid een schooluniformpje voor hem te kopen, zodat hij het gratis onderwijs kan volgen. Zijn zus heeft helaas niet die mazzel. Meisjes worden later toch moeder, dus lezen en schrijven is nergens voor nodig.

De school heeft ook geluk gehad. Een weldoener heeft een aantal klaslokalen gesponsord, dus alleen de kinderen in groep 1 en 2 hoeven buiten te zitten. Dat betekent wel dat er in het regenseizoen aan hen amper les wordt gegeven. Het regenseizoen duurt 5 maanden.
Op het schooltje werken officieel vier leraren. Deze leraren onderwijzen samen 500 kinderen. Er zijn nog wat vrijwilligers, maar die krijgen niet betaald. Schoolmateriaal is er niet of nauwelijks. Docenten schrijven de les uit op het bord en de leerlingen pennen het over in een schriftje. Als ze dat hebben.
Betonnen banken en tafels zijn alleen aanwezig in groep 8, net als het schoolmateriaal. Dat is immers de examenklas. Van de 500 leerlingen zitten er slechts 15 in groep 8. Het gros zal dat niet halen. Ze worden van school gehaald om thuis op het land te werken.
De school is erg afgelegen, 35 kilometer van het dichtsbijzijnde stadje (Chikwawa). Eten is dan ook altijd een probleem. Met name tussen januari en juni, als er op de nieuwe oogst gewacht wordt.
Deze school werd gesponsord door de World Food Programme. Die voorzag de school van zakken maismeel, zodat alle kinderen één keer per dag een warme maaltijd in hun bolle buikjes kregen. Een maaltijd voornamelijk bestaande uit zetmeel en met geen tot weinig vitaminen. Maar het is iets. Helaas is deze steun opgehouden en zitten de kids met een lege maag in de klas.

Gift woont samen met zijn ouders en broer en zus in een kleihutje met grasbedekt dak. Hij heeft gelukkig beide ouders nog, maar dat gelt niet voor veel van zijn vriendjes. Veel mensen sterven voortijdig. HIV/Aids is een groot probleem, maar ook malaria eist veel slachtoffers. Onnodig, mits op tijd medicijnen worden genomen.
Er is vlakbij een kliniek gebouwd door African Parks voor kinderen van 0-5 jaar. Voor inentingen en consultatie. De kliniek is officieel overhandigd aan het betreffende ministerie, maar die kampen ook met personeel tekort en medicijnen zijn er niet of nauwelijks.
Als je ziek bent, heb je twee keuzes. Je gaat naar de traditionele medicijnman die een goedje brouwt wat je kunt kopen. En meestal niet helpt. Of je probeert op een manier naar Chikwawa te komen, 35 km verderop, waar je aansluit in de lange rij voor het ziekenhuis. Eerste hulp is gratis, maar medicijnen kosten ook geld. En als je in het ziekenhuis moet blijven, zal je familie je moeten verzorgen (wassen, eten geven). Er zijn dokters en assistenten aanwezig, maar zij hebben ook te kampen met een gebrek aan apparatuur en medicijnen. Het is denk ik niet nodig te melden dat met een temperatuur van 35 graden dit een broeinest is van ziektes.
Als het echt mis is, moet je naar Blantyre. Maar dat kost helemaal veel geld.

Vader heeft geen baan. Hier is 95% werkeloos. Zijn ouders hebben gelukkig wel een stukje land waar ze mais verbouwen. De mais groeit redelijk, maar het is zeer arbeidsintensief. En sterk afhankelijk van het weer. Als de regens te vroeg komen, spoelt alles weg. Als ze te laat komt, verdort alles. Helaas hebben ze geen geld voor kunstmest. Na jarenlang mais verbouwen is de grond uitgeput en de opbrengst laag.

Gift woont met zijn familie in een wat hoger gelegen gebied. Gelukkig heeft hij geen last van overstromingen. Wat niet valt te zeggen van een hoop andere mensen in dit gebied. Ten zuidwesten van Majete zijn er veel overstromingen geweest en mensen hebben huis en haard verloren. Het Malawinese leger schijnt er te zijn, de president is er geweest en Unicef schijnt er binnenkort ook heen te gaan, maar tot nu toe zijn ze afgesloten van de buitenwereld. Er is op dit moment een groot gebrek aan medicijnen, onderdak en eten.
Ondanks dat het elk jaar gebeurt, eist het elk jaar een hoop slachtoffers.

Buiten dat zijn er in Malawi nog een hoop weeshuizen die hulp kunnen gebruiken. Ze hebben ook te weinig personeel, te weinig materiaal, te weinig van alles en alle hulp is welkom.

Nou komt de vraag: WAAR GA JIJ JE GELD IN INVESTEREN?

Denk er maar even rustig over na...

Waarschijnlijk borrelen er direct diverse ideeën in je hoofd op en kijk je mij raar aan. Wat doe ik moelijk, er zijn toch een miljoen dingen mogelijk? Juist!
En dat is nou net het probleem.

Zullen we het geld besteden aan die ene school? Welk project? De vrijwilligers een bijdrage geven, zodat er minder verloop is en de leerlingen beter les krijgen? Of aan schoolmateriaal? Of zullen we misschien tafeltjes en stoeltjes kopen, zodat ze normaal kunnen zitten in plaats van op de vochtige vloer? Of zal ik er juist voor zorgen dat ze te eten hebben tot eind mei? Of een klaslokaal voor de groepen 1 en 2? Of een toilet? Een van de hoogste prioriteiten van de regering op het gebied van onderwijs is dat iedere school moet beschikken over een schoon toilet.
Dit zijn dingen die ik niet eens zelf verzonnen heb, dit zijn een paar aanvragen van de school die we hebben gevraagd een plan te schrijven.

En dan de volgende vraag. Waarom zouden we deze lagere school helpen? En niet een van de 100 anderen?
Deze school is immers al een keer gesponsord. Maar heeft nog steeds bijna niets. Of een van de weeshuizen? Die kinderen kunnen kleertjes vast goed gebruiken.

Of zullen we juist het geld investeren in het verschaffen van medicijnen? Antibiotica, medicijnen tegen malaria, klamboes? Het is allemaal nodig. Of iemand inhuren om voorlichting te geven. Hoe voorkom je infecties? Hoe voorkom je malaria? Laat staan Aids.
We zouden ook kunstmest kunnen geven aan de vader van Gift en andere mensen, om te helpen met de oogst.
Of ze voorzien van zaadjes voor andere gewassen. Stof voor schooluniformen, zodat de kids ook naar school mogen? Laat staan middelbare school, waar wel schoolgeld voor betaald moet worden.

En dan nog de gedachte dat je toch ook wel iets echt wilt opbouwen. Iets wat duurzaam is. Ja, ik kan schoolschriftjes nu kopen, maar volgend jaar dan? Dan hebben ze nog niks en heb ik ze ook niet echt geholpen. Misschien een waterput? Is slechts € 5000, maar dan heb je ook wat, toch?
Er is gelukkig wel een waterput in het dorp van Gift, dus Gift en zijn familie hebben toegang tot schoon drinkwater. De waterput heeft ervoor gezorgd dat Gift’s moeder en zusjes niet meer ver hoeven te lopen en onhygienisch water uit de rivier hoeven te halen. Maar de vader van Gift vond, net als de vele mannen in het dorp, dat zijn vrouw nu wel wat meer op het land kon werken, terwijl hij zichzelf bezat en zijn problemen verdrinkt. De macho-cultuur is sterk aanwezig.

Het verhaal van Gift is een samenraapsel van feiten zoals het hier is en men hier leeft. Ik heb het niet verzonnen, noch aangedikt. Het is gewoon de realiteit. En toch geloof ik dat de mensen in menig opzicht hier gelukkiger zijn dan in menig westers land. Zolang de basisbehoeften (schoon water, voedsel, onderdak) zijn vervuld.

African Parks probeert zoveel mogelijk de communitities rond Majete te ondersteunen, ondersteund met geld van USAID. Hiervoor zijn er 19 CBO’s (community based organizations) opgericht, een commitee wat een aantal dorpen vertegenwoordigt. Deze 19 CBO’s vertegenwoordigen weer 130.000 mensen. Ze ondersteunen ze door zelf projecten te laten bedenken hoe ze op een manier inkomen zouden kunnen generenen voor hun community. De comittees worden getraind. Ze hebben immers een aantal verantwoordelijkheden, maar ook ineens de kans op in hun ogen enorme bedragen geld. Hoe gaan ze dat verdelen? Hoe zorg je ervoor dat er niet één iemand met de buit vandoor gaat? Het geld wordt vaak weer herinvesteerd in andere projecten in de community, of gebruikt voor eten voor de wezen. Belangrijk is dat ze zelf met het idee moeten komen, want het werkt natuurlijk sowieso niet als je zegt: hier heb je een oven, kun je broodjes bakken en verkopen. Succes he! Ze moeten zich verantwoordelijk voelen voor het slagen van hun eigen projecten.

Natuurlijk hebben we in het afgelopen jaar al wel wat kleine dingen gedaan. Zo zijn de kinderkleertjes van juni naar een weeshuis hier in de buurt gegaan. Van de kinderkleertjes en knuffels en dekentjes van deze keer heeft Tinus pakketjes gemaakt en weggeven aan mensen die we kennen die net een kindje hebben gehad.
In de communities die we bezocht hebben, laten we vaak wat geld achter voor zaadjes of een geit.
De telefoons die we hebben gekregen, lopen storm! Tinus heeft een lijst gemaakt van mensen die in aanmerking komen en dat bij de workshop opgehangen. Voor een klein bedrag mogen ze een telefoon kopen. Dit geld storten we weer in onze projectenpot.
Een school heeft ons gevraagd het geld te betalen voor hun postbus, want ze hebben dat geld zelf aan de vrijwilligers gegeven. Die 40 dollar hebben we ook betaald. Zijn ze in ieder geval weer bereikbaar voor communicatie vanaf de regering. Toch handig voor die kids in groep 8 als ze examen moeten doen, kunnen ze iig hun diploma opgestuurd krijgen.
De voetbalkleding is een erg grote hit geweest, zoals ik al eerder meldde. En deze zondag gaat Tinus de lading van Spijk uitdelen. Wordt vervolgd.

Maar mijn punt is, het is nog niet zomakkelijk als je dus denkt.

Tinus en ik hebben lang onze hersens gebroken over een mogelijke oplossing voor de eerlijke verdeling van de donaties van ouders, vrienden, familie en collega’s. We zijn ook weer niet Oxfam/Novib en ons budget is relatief klein, maar er is zeker wel iets mee mogelijk.

WIJ HEBBEN HET VOLGENDE BEDACHT:
Wij vragen elke CBO een project plan te bedenken voor 15.000 kwacha. Dit komt overeen met circa € 75. Met dit bedrag kun je een klein project opzetten.
En het kan van alles zijn, zolang ze er zelf maar achter staan. We willen de extension workers (vier) vragen deze aanvraag uit te zetten. Zij komen regelmatig in de communities en hebben hun vertrouwen, dat is dus de beste ingang. Begeleiding is ook wel nodig, want als je denkt dat je een Scones Oven wil maken moet je ook denken aan cement, transport, arbeid, etc. En wie gaat dan doen? En wanneer? Een kip kost 350 kwacha, een geit 3500. Een zakje zaadjes is 200 kwacha. Arbeid is ca. € 0,70 per persoon per dag.

Maar we hebben nog niet genoeg geld binnen! We komen nog zo’n 300 euro tekort!

Dus dit is jouw kans om iets te doen en daadwerkelijk ook te weten en te zien wat er met je geld gebeurt!
En wat krijg jij er voor terug? Ik zal je regelmatig mailen met een update: de aanvragen die binnenkomen en hoe het allemaal verder gaat. En natuurlijk filmpjes en foto’s. Kleine moeite, groot gebaar.

En hoe meer geld wij binnenkrijgen, hoe hoger het bedrag wat we per community kunnen besteden. Dus waar wacht je nog op?

Ga NU naar je internetbankieren en maak NU jouw bijdrage over op giro 4898699 tnv Martijn de Bruijn e/o Amy Franken ovv Projectgeld Malawi.

Hier, ik zal je vast op weg helpen ;)
Klik hier voor Rabobank
Klik hier voor Postbank
Klik hier voor ABN Amro

Zikomo Kwambiri.

Veel liefs,
Amy en Tinus