Stappen in Blantyre
Zaterdag, na pay-day, zijn we richting Blantyre vertrokken om ons één jarig bestaan in Malawi te vieren.
Nu zijn er in Blantyre niet zo heel veel mogelijkheden. Het is niet zo dat je denkt, laat ik even een avondje kroeg hoppen of een lekker tapas restaurantje uitzoeken aan de gracht.
Maar er zijn beperkte mogelijkheden.
Ons doel was een backpackerslodge genaamd Doogles. Ons plan was om een kamer te boeken, waarvan iedereen zei dat reserveren echt niet nodig was. Op het laatste moment hadden we toch maar ons mini-tentje in de achterbak gegooid onder het mom van ‘je weet maar nooit’.
En dat was maar goed ook. Aangekomen in Doogles was er een groep britse leraren en alles was volgeboekt. Dus in de regen ons tentje opgezet waarvan ik niet helemaal zeker was of deze wel waterdicht was. Hij heeft namelijk geen specifieke buitentent. Gebouwd voor mooi weer, niet de moesson die met volle kracht hier uit de hemel neerdondert.
De enige oplossing is dan maar precies de juiste verhouding te vinden tussen het aantal biertjes en direct in slaap vallen.
Het was onverwacht erg gezellig. De bar van Doogles trekt diverse mensen aan, voornamelijk blanke Malawianen en expats en na een paar biertjes worden contacten snel gelegd. Verder hebben ze een grappig pool-systeem. Je zet je naam op een bord en de winnaar van de vorige ronde speelt tegen de nieuwkomer.
’s Nachts bleek de tent niet echt waterdicht en bleek ik niet de juiste verhouding biertjes tot mij te hebben genomen om volledig onder zeil te zijn, dus de volgende keer lijkt mij reserveren niet onverstandig.
Maar we hebben een erg leuke avond gehad en gaan dit zeker vaker doen!
Officially Pepped
Onze tas is nu officieel vermist, aangezien ze in Nairobi zeggen dat ie is opgestuurd en ze in Blantyre zeggen dat ze hem nooit hebben ontvangen. Dus hieruit moet ik de conclusie trekken dat ie ergens tussen Kenia en Malawi uit het vliegtuig is gevallen. Ik hoop in een dorpje heel erg afgelegen van de buitenwereld à la Gods Must be Crazy (film). Dat een aantal mannetjes de inhoud leegtrekken en vervolgens van de dvd’s spiegeltjes maken, de mannen mijn make-up gebruiken voor hun oorlogsstrepen en de vrouwen zich ten zeerste afvragen wat toch dat rare ding is met twee stukjes stof en een beugel aan de voorkant en een sluiting aan de achterkant ;) Misschien handig als tasje? Of als zeef? Ik zie ook al iemand lopen met de Maglight..aaaaaaaah, de god van het licht zit hierin verstopt!!! Hij zal ongetwijfeld de nieuwe leider worden.
Het positieve aan dit geheel is, dat we ons nu helemaal in PEP-outfits mogen steken. Jaja, we zijn helemaal ge-PEPT! (De Zeeman van het Afrikaanse Continent). En natuurlijk dat we in mei weer mogen shoppen ;)
Verder wat nieuws van de werkvloer:
- Het regent, en regent en oh ja, het regent hier
- Het huis van de ouders van Moses is weggespoeld
- Lengwe NP is een maand dicht aangezien alle electriciteitspalen zijn weggespoeld en het park niet meer te bereiken is
- In Majete is de schade beperkt, af en toe valt de stroom weg, maar onze wegen zijn nog redelijk goed
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
The package has left the building... En nee, het is niet Britney Spears...
Kus van Audrey
Het idee dat er ergens een dorpje plezier beleeft aan jullie spulletjes maakt het verlies van jullie tas bijna draagbaar. En ja, het zijn maar 'spulletjes". Daar komen wel oplossingen voor. Leve het internet shoppen. Het gekke is dat als jullie je verhaal zo beeldend schrijven, je het voor je ziet! Dat geldt zeker ook voor een tentje in de regen opgezet, wat eigenlijk net iets te krap is om languit in te slapen, wat je dan ook voor je ziet als een stripverhaal. En weet dan dat je daarmee glimlachen rondstrooit, dat is nooit met geld of spullen te vergoeden!
Een reactie posten