Soms zit het mee, maar soms....

Pap en mam zijn weer naar huis! We hebben ze afgezet op het vliegveld en het afscheid zo lang mogelijk vooruit geschoven, maar dan moet het toch gebeuren.
Ze hebben de tijd van hun leven gehad, zoals is te lezen in hun reacties op mijn vorige blog:

Esther:
Geen reacties op je blog?? Iedereen op vakantie? Ja, waren wij ook! In Malawi. En echt, alles wat we al hadden gehoord en gelezen is meer dan waar! Woorden kunnen het niet beschrijven bij de eerste aanblikken van dit prachtige land met zijn zeer vriendelijke bevolking. De wijdsheid van het park is niet te vangen in een foto, de armoede in de dorpjes valt nauwelijks op door de gegeven energie en warmte van een ontvangst in een dorpje. De spanning of er wel of niet een olifant naast je tent staat in het donker maakt niet uit, het idee dat ie er kan staan is al genoeg! De energie van Amy en Tinus is onuitputtelijk...ontvangen van gasten in het park en vooral het vertellen over Majete etc. gaat ze moeiteloos af, zo lijkt het. Hun ogen en oren super gericht op zelfs het kleinste vogeltje. Hun nieuwe huis wordt een Dynasty villa in vergelijk met wat er aan huizen is daar. Maar dat hebben ze dan ook meer dan verdiend! Bijzonder is de stijl en zeker weten prachtig straks als het ingericht is met alleen maar Malawinese spullen, natuurlijk en warm! Vol trots hebben ze ons veel laten zien en beleven! Meeste indruk voor mij? De bezoeken aan de communitys en het schooltje. Meest plezierige? Ontspannen in een luxe villa aan Lake Malawi en een bbq op een eilandje.Kampvuur op privestrand met lokale band onder de helderste Melkweg ooit gezien. Zelfs volle maan zat in dat pakket. Meest vreemde onverklaarbare? Het gaan van al die mensen langs de wegen met bagage, wel of niet met een fiets.Zeer mysterieus en grote inpac zijn de dansen van de Niyau karakters geweest begeleidt door de drums. Teveel indrukken nog, teveel foto's (800 zeker) die nog allemaal verwerkt moeten worden. Nee geen vakantie zoals gebruikelijk was. Ja wel een zeer bijzondere onuitwisbare periode! Bedankt lieverds for sharing the special moments! En ja, Malawi, ik kom terug! Zikomo!

Jim:
MALAWI, GASTVRIJ EN VERVELENDE GASTEN.

Wat moet je uit zo,n titel nou weer opmaken. Zeker als je vader dit al boven het volgende neerzet.
Voor de buitenstaanders geef ik het advies het stukje van Esther nog een keer te lezen, dan weet je wat je kan verwachten in Malawi. Voor mij, contrast op contrast, het ene moment een bedelaar bij een stoplicht, op hetzelfde moment een malawinese met een belachelijke pruik op om het door God gegeven kroeshaar zoveel mogelijk te verbergen in een hulpeloze poging om boven de rest uit te steken.
Gastvrijheid te over, iedere verandering in het leven van de malawianen of malawinezen, kijk maar, wordt met warmte en gretigheid omarmt. Dat maakt ieder bezoek aan een community altijd zeer speciaal. Maar het kan ook anders; tijdens ons verblijf in het park hebben we kennis mogen maken met een uiteenlopende diversiteit aan gasten.
de helft van deze personen volledig bezig met zijn of haar eigen ik, uitgezonderd de vrijwilligers uit Amerika, waar ik nou eens WEL bijzonder veel respect voor heb.(Die leven namelijk in een zelfde soort onderkomen onder de bevolking binnen de community) Waar kan ik niet zo goed tegen;;; het gezeik van deze figuren over de meest nutteloze futiliteitjes, terwijl ze zelf niet doorhebben dat ze helemaal misplaatst zijn in dit land. Als je het al niet kan verkroppen dat je 5 minuten op je toast moet wachten, wat doe je daar dan. Gelukkig niet iedereen, ik zei het al, de helft.
Maar goed, commercieel gezien dien je dan met een lach en een begrijpend woordje deze mensen toch weer tevreden te stellen. Amy, petje af, maar het zou zo lekker zijn om iemand eens flink de waarheid te zeggen.(Hier stond eerst wat anders, maar ik heb het een beetje gekuisd)
Meer en meer ben ik er van overtuigd dat de grote hulporganisaties sowieso nodig zijn, alleen door allerlei plichtplegingen, vergaderingen, bijeenkomsten en meer van dit soort ego versterkende zaken, komt voor veel mensen de hulp te laat.
Aan de ene kant doneer je in het ene dorp 50 dollar zodat ze een geit kunnen kopen en nog wat over houden, 40 minuten verderop worden 18 wezen verzorgd op een terrein ter grote van zeker zes voetbalvelden met huizen zo groot als een kerk, waar met gepaste trots wordt vermeld dat de stichting wilde ganzen hier wel het een en ander aan geld ingepompt heeft. (lees plm 100.000 euro???? of zoiets) O, wat doen we toch goed werk! (Deze opmerking komt volledig voor rekening van schrijver deez en is volledig gebaseerd op informatie die op dat moment ter beschikking was) African Parcs en met name Majete is in dit opzicht zeer zeker wel een goed project, het terugbrengen van de oorspronkelijke diersoorten en vooral het zorgen voor een grote mate van bewustwoording bij de bevolking op het gebied van voedsel- en inkomensvoorziening en de bestrijding van Aids staan hoog op de agenda van Tinus en Amy. Let wel; sinds januari dit jaar, heb ik het idee, oftewel vanaf het moment dat beiden daar hun intrek namen. Het park bestaat vanaf 2003 en na veel opstartproblemen is het nu al een voorbeeld voor bijna alle parken in Afrika. Wil je er heen, zeker doen, en zeker als je meer wilt weten hoe een ander deel van de wereldbevolking leeft. Ben je een luxe resort-figuur met een all-in polsbandjes mentaliteit. Ga iemand anders lastigvallen. Malawi, zeer zeker gastvrij, maar ik denk dat ik de meeste vervelende gasten nog niet ontmoet heb. Voor wie iets meer wil weten over Afrika en een deel van zijn bevolking, met name de positie van de man, lees het boek Vlekken van een Luipaard en huiver bij hoe het was en vaak nog is. Malawi, zou het nog veranderen? of anders gezegd; moet het zonodig nog veranderen. Zuid Afrika is door de toename van Westerse invloeden volledig verpest, Malawi is nog puur, hoe kunnen we het goed begeleiden zonder dat de normen en waarden die daar gelukkig nog in zeer grote mate aanwezig zijn binnen de kortste keren verloren gaan. Wel, Majete is een goede start, maar de race is nog niet gelopen. Amy en Tinus, zoals ik al eerder persoonlijk tegen jullie zei, jullie waren er klaar voor om dit te gaan doen, respect en volg jullie eigen weg.
Bedankt voor jullie gastvrijheid, Groetjes Pap

Als jullie je aangestoken voelen door deze verhalen, je bent welkom! En ons huis met gastenkamer is ergens dit jaar nog wel een keer klaar...

Ons huis
Tja, kon ik maar zeggen dat het bijna af is. Helaas is bevestigd wat Tinus en ik allang zagen aankomen, maar blijkbaar niemand hardop durfde te zeggen: Ook de deadline van dit weekend gaat niet gehaald worden. We hopen nu op eind augustus, maar ook dat denken we niet eens.
Op zich wordt het nu echt mooi, al moeten we ons een beetje flexibel opstellen. Zo hebben we bijvoorbeeld een enorme zoektocht naar mooie tegels voor de badkamer gedaan. Gebroken wit met een lichtbruine tekening en dan na zo’n 3 tegels van de grond een rand van donkerbruine mozaiekjes.
Het tegelwerk is echter een beetje op zijn malawinees gedaan. Zo weet een ieder dat je tegels uit verschillende verpakkingen moet mixen, zodat je een beetje verloop hebt en het niet opvalt als het ene patroon wat duidelijker is dan het andere. Dat is dus niet gedaan en nu is het net of we twee verschillende tegels in de badkamer hebben. En mozaiekjes kennen ze ook niet. Maar ja. Dat is eigenlijk ook wel het enige.
De keuken is bijna af maar moet nog geverfd, alle ramen moeten nog in het hele huis, de badkamers geverfd, de vloer afgemaakt, het houten dek nog gemaakt en natuurlijk electriciteit....
Keep you posted!

Over poging tot weekend vrij en onverwachte gasten
Afgelopen weekend hadden we ontzettend veel zin in niks doen. Het beloofde eindelijk weer een weekend zonder gasten etc. te worden. Maar het lot was ons anders gezind.

Vrijdagavond lagen we in bed, de boxen helemaal opgezet, laptop startklaar, nootjes, drankjes, helemaal ready om The Last King of Scotland te kijken.
De film liep al 1.57 minuut en toen....telefoon.
Er staat iemand voor de poort, kan hij in Thawale overnachten??? Dus wij weer een diepe zucht, Tinus de ‘onverwachte gast’ bij de poort opgehaald (en bijna aangevallen door een olifant) en ik de bedden opgemaakt.
De ‘onverwachte gast’ bleek een leuke kerel te zijn die voor Mulanje (de berg in Malawi) werkt, maar onze filmavond ging aan onze neus voorbij!

Toen ik dit zaterdag tegen onze baas vertelde, wist hij me gelukkig nog net op tijd te vertellen dat er die dag een amerikaanse journalist voor de deur zou staan. Oeps, gelukkig ging hij rond een uur of twee weg, dus had ik eindelijk tijd om onze tent die inmiddels bomvol staat met spullen voor het huis, een keer uit te mesten!
Tinus was voetballen, maar de wedstrijd werd in de tweede helft gestaakt. Blijkbaar kwam er iemand van de tegenpartij bij onze partij zitten en rare geluiden maken. Dus werd hij beschudligd van witchcraft en op zijn hoofd geslagen. Tuurlijk. Dit leidde tot de eerste vechtpartij die nog gestopt kon worden.
De tweede helft werd onze spits echter een paar keer onderuit gehaald, wat tot een tweede vechtpartij leidde. Nee, Tinus heeft niemand geslagen en is ook niet geslagen, iemand moet het goede voorbeeld geven. Maar de wdstrijd is dus gestaakt.

Gelukkig kregen we zaterdagavond een herkansing en die film is echt de moeite waard. Gaat over Idi Amin en Uganda, erg indrukwekkend en levert stof tot nadenken op!

Zondag een heerlijke dag, lekker eindelijk een keer uitgeslapen. Helaas toen we aan ons ontbijtje zaten kwamen er ineens een duitse familie op zijn duits met luide stem zeuren dat ze geen olifanten hadden gezien, maar er wel voor betaald. En dat we de dieren met duitse discipline zouden moeten trainen. Toch grappig, dat ze hun stereotyp zo prachtig hebben neergezet. Wel jammer dat ik te beleefd was om de monoloog in mijn hoofd niet hardop kon zeggen. Het had iets te maken met braadworst en achterwerk...

Vervolgens zijn tinus en ik heerlijk door het park gaan rijden. Toen we even stopten voor wat te drinken, roept Tinus: Amy, niet bewegen, blijf stilzitten! Dus ik denk echt dat er weet ik niet wat achter me staat, zitten er twee witkopgieren in de boom! Mooi voor de foto, dus ik mocht me niet bewegen om ze niet te verjagen haha.
Is btw erg bijzonder, komen hier amper meer voor.
Harvey wist me net te vertellen dat deze twee een impala hadden getackeld en opgepeuzeld!

En ’s avonds hadden we ons weer in de tent gesetteld voor Shrek 3, toen helaas weer telefoon en weer gasten. Tinus offerde zich op en onthaalde ze in Thawale. Ze kamperen in een tent op hun auto en blijven een dag of drie, dus die spreken we vanavond wel. Tinus snel terug voor Shrek!!

Wij vandaag weer naar Blantyre. Gelukkig hebben we gisteren een heerlijke relaxdag gehad, want voorlopig hebben we tot maandag weer gasten!

Miss Piggy
Ow ja, ik heb nog een trieste mededeling.
Miss Piggy is al 8 dagen spoorloos. Niemand heeft haar meer gezien sinds vorige week zondag. En dat is niks voor ons hongerige varkentje die altijd om eten of aandacht komt vragen.
Ik vrees het ergste, maar Tinus heeft nog stille hoop dat ze misschien eindelijk een mannetje heeft gevonden en over 3 maanden haar little piglets komt showen. Wie weet...

Veel liefs,
Amy en Tinus