Ik was net in mijn eentje aan het cruisen door het park...

Ik was net in mijn eentje aan het cruisen door het park. Ik had ergens wat gasten gedropt voor een bushwalk. Dus ik reed met een redelijke snelheid terug naar het kantoor waar ons werk de afgelopen dagen alleen nog maar in het teken staat van het businessplan voor de komende 5 jaar. Een heel verhaal, maar neem maar van mij aan, een hoge stressfactor.
Zit ik een beetje voor mezelf te bedenken wat te doen als er ineens een horde olifanten oversteekt...moest ik ineens vol op de rem.

Voor mij stak namelijk ineens een horde olifanten over...

Zij schrokken van mij en stoven uiteen, ik schrok van hen en reed achteruit. Maar alles goed en wel, alleen een hartslag van 180.
Voorzichtig rijd ik weer verder, geen olifant meer te bekennen. Pfoei, dat was spannend.
Dus ik weer minding my own business, komen ze weer uit de bosjes rennen, maar nu van links. Weer vlak voor mijn auto! En de laatste keek echt zo naar mij van: ja, dan mag je wel van rechts komen, maar wij hebben altijd voorrang hier in de bush!En ze hebben natuurlijk groot gelijk. (hmm, misschien woon ik wat te lang hier inmiddels, ik begin conversaties met olifanten in te beelden).

Van de week kreeg Tinus ineens koorts en we waren er natuurlijk gelijk van overtuigd dat het malaria was. Alhoewel, iedereen behalve Tinus zelf. Hij vond dat een afwachtende houding de beste houding was. De koorts ging ook weer weg en zonder de medicijnen te nemen voelt hij zich weer prima. Dus geen malaria tot het tegendeel bewezen is. Wat het dan wel was? Tja...goeie vraag. Misschien gewoon een simpel griepje, alhoewel weinig mensen ‘gewoon een griepje’ krijgen hier in de bush. Maar bij de volgende koortsanval heeft hij beloofd gelijk de medicijnen te nemen.
Ik houd een oogje in het zeil.

Ons huis, tja, ons huis. Wat kan ik daar nog over zeggen. Glas zit er in. Deuren zijn geverfd. Schuifdeuren zitten erin met een schitterende kier tussen de linker en de rechter. Die kan dus nooit helemaal dicht. Nog geen electriciteit.
We hebben gisteren te horen gekregen dat ze het vangen van de twee zwarte neushoorns in het park naar voren schuiven, namelijk 9 september ipv 22 oktober. Dus dat betekent dat alle tenten tot beschikking moeten staan van het rhino-team en wij dus echt echt eindelijk hopelijk echt een keer in een echt huis mogen wonen!

Ow, even een update van alle mobieltjes die we voornamelijk van Patrick gedoneerd hebben gekregen.
Een aantal zijn inmiddels voor een zeer schappelijk prijsje verkocht aan werknemers die er erg blij mee zijn. We willen ze niet gratis geven, want voor niets gaat alleen de zon op. De winst stoppen wij in een potje voor communityprojecten. Dus een mobiele telefoon levert straks weer een geit op voor een dorpje.
Loopt als een trein!

Veel liefs,
Amy en Tinus