Over Indische lunch en community visits

Weer een drukke week achter de rug. We hadden een aantal mensen van African Parks over de vloer, dus de week bestond voornamelijk uit vergaderen en discussieren, ’s ochtends, ’s middags en 's avonds. Niet echt interessant om je weblog mee te vullen natuurlijk.
Han en Adrie zijn een paar dagen met zijn tweeën naar Liwonde NP geweest en hebben het geweldig gehad. Olifanten etend van de boom boven hun tent, auto die het niet meer doet, the real african experience :)

Donderdag waren we in Blantyre om ze weer op te halen. Maar daarvoor waren we eindelijk zover om onze tegels voor keuken en badkamer te kopen. Na al meerdere bezoekjes aan de tegelboer die ons beloofde alles op voorraad te hebben, bleek onze keuze natuurlijk niet op voorraad. Keuze B ook niet, by the way. En C-F ook niet.
Dus werden we uitgenodigd om de voorraad bij hem thuis in de loods te bekijken wat er dan wel op voorraad was. Het was inmiddels twee uur en zonder ontbijt en lunch begon onze maag toch best te rommelen. Nodigde deze tegelboer, Indier van afkomst, ons uit in zijn huis voor een echte Indische lunch. Heerlijk! Ondertussen liepen er vier generaties in en uit de eetkamer die ons verschillende vragen stelden. Een vraag stelden ze echter allemaal: Aren’t you bored living in a wildlife park?
Tinus en ik keken elkaar veelbetekenend aan. Wij zaten hier in een luxe villa met zwembad en sauna en stoombad en tv-kamer etc. en we dachten allebei: Aren’t you bored here with all your luxuries? Voelde voor ons bijna aan als een gevangenis...kun je nagaan, we zijn na ruim 4 maanden al helemaal gewend aan de vrijheid van de bush haha!

Afgelopen vrijdag zijn we naar een aantal communities gegaan. We zijn dat nu als programma aan het opzetten voor toeristen. Als mensen een paar dagen naar Majete komen, krijgen ze de mogelijkheid om te zien wat er zoal gebeurt in de dorpjes, zoals scone-baking en konijnenfok-pojectjes.
In het eerste dorpje werden we al uitgebreid welkom geheten door een horde kinderen, jazzbandje met drums en gitaren, een bandje met de xylofoon = valimba en een vrouwen-dans-en-zang groepje.
De muziek werkte erg aanstekelijk en Han kon het dus niet laten om, tot grote hilariteit van de hele groep, ook even mee te dansen ;)
Toen we in het dorpje rondliepen om naar wat projecten te kijken, werden we steeds begeleid door het gezang en geklap van de vrouwen. Ik moet zeggen, je wordt er erg vrolijk van. En het zet alles weer even in perspectief.

Wij wonen in Malawi. Malawi is een van de armste landen ter wereld. Daarbij wonen we in het zuiden van Malawi, wat dan ook nog eens het armste deel van het land is.
De kinderen lopen in grote aantallen rond, onder het stof en in voddebalen, maar met de grootst mogelijke smile op hun gezicht.
Serieus, als je ooit nog in je leven denkt dat het allemaal even tegen zit en de hele wereld tegen je is...kom naar Malawi. Spend one minute of your life here and I’ll promise you, you will never be the same again!
Ok, genoeg filosofisch geouwehoer. Hier alles prima. Miss Piggy is doing fine en vanmiddag hebben we weer een soccer match.

Veel liefs,
Amy en Tinus