Over Court, Birthday and The Match

Ok, ik zal het zo kort mogelijk proberen te houden. Maar eigenlijk weet ik dat dat gewoon niet gaat lukken. Eigen schuld eigenlijk, moet ik maar vaker schrijven. Als je een week wacht, gebeurt er zoveel dat je vanzelf weer een half boek schrijft. Komt ook omdat ik jullie niks wil onthouden ;)

Maar goed, ga er maar lekker voor zitten, neem een bakkie koffie of thee, stoel achterover, komt ie...

Vervolg rechtszaak
Nadat we afgelopen week dus terug waren gekomen uit Mulanje en waren aangehouden wegens verlopen papieren van de auto, is Patricio zo aardig geweest om op dinsdag namens ons naar de rechtbank te gaan.
Aangezien de vrouw van de president hier twee weken geleden is overleden, is het land al twee weken in rouw. Ze wordt van hot naar her gebracht, zodat iedereen de gelegenheid krijgt om afscheid van haar te nemen.
Afgelopen dinsdag was ze dus in Blantyre en aangezien de route langs de rechtbank liep, is onze zaak helemaal niet voorgekomen. Sterker nog, dat duurt waarschijnlijk nog een maand of 8. De boete ligt waarschijnlijk tussen de 15 en 70 dollar. Ondertussen zijn we erg blij dat Tinus een kopie heeft ingeleverd en dus gelukkig zijn originele rijbewijs nog hier heeft...

Sjiek de friemel-steak
Vrijdag nog even een dag zaken gedaan in Blantyre. Han en Adrie gingen mee en kregen dus een aardig kijkje achter de schermen hoe Amy en Tinus zo veel mogelijk dingen in 1 dag proberen te proppen. Met vandaag echter één uitzondering. Han en Adrie hadden ons beloofd mee uit eten te nemen. Nu weet je waarschijnlijk van mijn vorige blog dat er één restaurant is a la Librije maar dan voor Malawinese begrippen. En hier hebben we heerlijk smakelijk en smakkend onze spinazie salade met bacon en mozzarella en malse sappige steaks naar binnen gewerkt, onder het genot van een glaasje wijn. De inwendige mens was weer zeer tevreden.
’s Avonds waren we uitgenodigd door Patricio en zijn vrouw Emmie voor het eten. Was eigenlijk best gezellig. Maar één ding uit de Malawinese manieren snap ik nog niet, en dat is dat de tv op de achtergrond aan blijft staan terwijl je bezoek hebt. Op een gegeven moment stond de tv zo hard, dat ik niet eens meer kon horen wie wat zei! Mijn theorie is dat dit voortkomt uit de behoefte om te laten zien hoe goed je het hebt ofzo, dat je gewoon wil laten zien en horen dat je een tv hebt...

Happy 30th birthday!
Afgelopen zaterdag was het Tinus’ birthday. Han en Adrie hadden ’s ochtends de lapa al versierd en Chico had een heerlijk ontbijtje gemaakt.
Ondanks dat hij de afgelopen weken al ontzettend verwend was met onjaardag cadeaus (verrekijker, harde schijf, whisky, etc) bleef er verbazingwekkend nog genoeg over voor zijn echte jaardag.
Om onze biologen-uitrusting uit te breiden heb ik hem nog wat field guides gegeven over vlinders, spinnen, insecten en libelles. En namens my sister and bro’s het Bird-boek. Nu kunnen we nog sneller en beter vogels identificeren... verder nog wat kleinigheidjes voor in ons nieuwe huis (wat by the way waarschijnlijk NOG 3 maanden duurt). Als klap op de vuurpijl een echt malawinees bao-bord. Bao is het nationale spel van Malawi en wordt gespeeld...eh...ja dat weten we eigenlijk nog niet, maar het ziet er in ieder geval indrukwekkend uit en we hebben vast nog tijd genoeg om het te leren. Han en Adrie hebben als toegift nog een geweldig boek gegeven over de positie van de afrikaanse man en Audrey en Ilco hebben aan onze verslaving aan de serie Lost bijgedragen...seizoen 2!!! (Yeah!).
Oh ja, oproep: alstublieft geen drop meer! Dank u allen hartelijk voor uw bezorgdheid om ons suikerniveau, maar we hebben nu een kilo of vijf, daar komen we de winter wel mee door!
’s Middags lekker bij daglicht nog met zijn viertjes gebraaid (jaja, het is hier namelijk nog steeds om half zes donker) en ’s avonds wijntje/biertje gedronken met Harvey en Jes.
Ik had zondagochtend voor het eerst sinds lange tijd weer een vaag idee wat een kater ook alweer was. Allemaal ter voorbereiding op Werchter...

Sunday – The Match
Vorige week kwamen Mike Chawa, John Jiya en Frances Chambo, de leiders van het Majete Soccer Team, een beetje nerveus en opgewonden het kantoor van Tinus binnen.
Wat blijkt, met de extra impulsen voor ons team de afgelopen weken, is er daadwerkelijk een hoop in gang gezet. Er is een competitie committee gevormd waar John vice-voorzitter van is. En waar een aantal hoge omen van de omgeving ook in zitten, zoals de village chiefs en zelfs Tradition Authority Kaisissi himself (zo’n beetje commissaris van de koningin ofzo).
Er wordt dus een echte competitie gevormd! 8 teams uit de omgeving mogen meedoen. En Majete is uitgekozen voor de openingswedstrijd! Wauw, Tinus zijn smile kon niet groter zijn toen hij mijn kantoor binnenliep om dit te vertellen. Wat een beetje geld en sponsoring al niet kan doen. De jongens zijn zo trots!
Ze hebben echt 10 keer aan Tinus gevraagd of hij er wel bij kon zijn.
Nu komt het mooiste gedeelte van het verhaal.
Zaterdag komen de jongens weer naar Tinus om mee te delen dat ze ’s avonds een soort trainingskamp hebben. Of in ieder geval gaan ze met 18 jongens in een huis zitten om zich serieus voor te bereiden op deze spannende en grote wedstrijd. Ik dacht, dan gaan ze vast bier drinken etc, maar nee, het is echt een serieuze aangelegenheid.
En de voornaamste reden dat ze zich afzonderen...is omdat ze thuis allemaal een vrouw hebben en je weet nooit wat er dan gebeurt.
Tinus kon helaas niet vanwege zijn verjaardag, maar gaat de volgende keer zeker mee.

Op zondag waren we mooi op tijd in het dorpje waar de Match zou plaatsvinden. Toen we aankwamen zat het hele team al te wachten. Tinus werd even apart genomen en er was een hoop geheimzinnigheid.
Bleek later dat ze allemaal een speciaal kruidenzakje in hun ondergoed genaaid hebben ter bescherming ende victorie! Dus voor Tinus was natuurlijk ook een zakje geregeld.

Na de officiele vergadering van het committee kon de wedstrijd beginnen. Het veld was megadruk, want een hoop mensen kwamen deze seizoentopper aanschouwen natuurlijk. Het was heel spannend, veel kansen van beide teams, al speelde Majete overtuigend sterker. En dat liet zich ook zien in de eindstand. We hebben gewonnen! 0-1!!! Een geweldige start voor het seizoen!

Verder nog nieuws?

­- Ik heb een man gezien die 10 kippen levend aan zijn stuur had hangen, vond ik toch wel erg knap.
­- We hebben een bank gekocht, de enige met een effen patroon, maar wel een zeer aparte glanzende kleur groen. Lelijk dus, maar hij zit wel lekker :)
­- We hebben meubels besteld bij een werkplaats voor straatkinderen, genaamd Samaritan Trust. Ik denk dat we over een jaar wel alles hebben...
­- We hebben Han en Adrie dus naar het vliegveld gebracht. Inmiddels zijn ze weer thuis, alhoewel ze allerlei smoesjes verzonnen om maar niet te gaan (ik kan hier ook werken als chauffeur, ik heb mijn boek nog niet uit...etc). Maar helaas, aan alles komt een eind. Wel hebben ze nu een goede indruk gekregen hoe wij het hier hebben en waarom we met zoveel overtuiging hier werken!!! En ze begrijpen nu ook waarom we om 8 uur naar bed gaan.
­- Wat nog erg grappig was, is dat we in de 3,5 week dat Han en Adrie hier waren niet 1x olifanten bij de tent hebben gehad ’s nachts. Maar gisteravond was het ineens feest. Eerst een groep olifanten. Dat is zo indrukwekkend en toen ik ineens een tak hoorde breken op korte afstand, gevolgd door een luid getrompetter, was ik gelijk weer klaarwakker.
Toen ik eindelijk sliep, kwam de horde buffels ook weer even langs. Het was pikdonker, maar ik kon ze gewoon zien lopen, zo dicht bij de tent waren ze.
Stelletje herrieschoppers! Maar altijd nog beter dan het geluid van sirenes en auto’s....

Dat was ‘m wel weer denk ik. Jullie zijn weer up to date!

Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd wie dit weblog eigenlijk allemaal lezen, dus misschien is het leuk om bij de comments gewoon even te laten weten dat je het leest.
Mag ook via de e-mail hoor: amyopreis@hotmail.com.

Veel liefs,
Amy en Tinus