Time goes by...

...so slowly, tenminste, als we Madonna mogen geloven. Persoonlijk vind ik het erg snel gaan. We hebben de afgelopen week nog heerlijk ondergedoken gezeten in de Ardennen en Duitsland tussen vrienden en familie. Maar toen de klok 12 sloeg op de 31e december was het of we ineens weer wakker geschud werden...oh ja, we gingen naar Malawi ;) En we moeten nog heel veel regelen!
Het begint nu wel echt dichterbij te komen en de emoties beginnen heftiger te worden. Met een aantal mensen is zelfs al afscheid genomen.
De echte schok kregen we eigenlijk vandaag. We zijn al een tijd bezig onderdak te vinden voor onze twee lieve poezebeesten. Nog niet zo makkelijk, want ja, we weten niet wanneer we weer terug zijn en dan willen we ze eigenlijk wel weer terug.
Maar vandaag drukte een telefoontje ons even met onze neus op de feiten. Er is een familie gevonden met twee kinderen en een huis op 2000m2 die heel graag Chouffe en Chimay willen adopteren. Er is echter één maar...we krijgen ze dan niet meer terug. Want ja, we weten immers niet wanneer we weer terug komen, zoals ik al zei. En we kunnen het dan niet maken om na 3 jaar te zeggen tegen die kinderen: "wij willen onze katjes terug".
Oei...tja...het rationele besluit is niet zo moeilijk. Ze worden daar vast prima verzorgd en hebben het vast geweldig, maar de baasjes Tinus en Amy hebben het er een stuk moeilijker mee. Ze wonen immers al 5 jaar bij ons!
Maar dit is dus een voorbeeld van de offers die we zullen moeten maken om onze droom te achtervolgen. En ik kan je zeggen, dit afscheid doet wel een beetje (veel) pijn, en er zullen er nog wel meer volgen...