Zomer in Malawi, we're melting!!!

Hot, hotter, hottest!
De doge hete tijd is nu echt begonnen. Sliepen we vorige week nog onder een dekbed, nu is dat echt onmogelijk. Het is HOT! Het is hier nu overdag tegen de 40 graden en dus echt bloedheet. Alhoewel men zegt dat oktober nog heter wordt, moet ik zeggen dat dit al aardig in de buurt komt.
De wind waait af en toe, maar dan is het net of iemand zijn fohn bovenop je gezicht zet, niet echt verkoelend dus.
De airco in ons huis werkt een klein beetje, hij staat op 16 graden, maar hij redt het tot een aangename 32 graden ;). De ventilatoren in onze slaapkamer en de huiskamer zitten erg onder het teer dat met deze hitte smelt en van de balken naar beneden drupt. Ik zat in dilemma en dacht, teer heeft een zeer plakkerige substantie, dus als ik de ventilator in onze slaapkamer aanzet, moet daar in principe niks mee gebeuren.
Helaas, ik had het fout. Teer druppels werden overal door de kamer heen geslingerd. Ons hele beddengoed kunnen we wegooien. Hoezo? Hoor ik je denken, is dat spul dan zo erg??? JA. Je krijgt het nergens af of uit. Wij lopen al dagen met zwarte vlekken onder onze voeten van druppels op de grond die je er echt niet af krijgt!
Op de een of andere manier heeft de ventilator in de gastenkamer nergens last van, dus mazzel voor Debbie en Nelis!
Vandaag kwam er een ploeg om het probleem op te lossen. De balken worden schoongeschraapt. Vraag me niet waarom dat niet eerder gedaan is, maar goed, Malawi he.
Wat ook heerlijk malawiaans is, is dat ze nu enthousiast aan het schrapen zijn en alle schilfers en druppels het hele huis rond vliegen, dus als ze klaar zijn, kunnen de muren weer geverfd worden. En ik weet bijna zeker, dat als de muren opnieuw geverfd worden, ze de vloer ook weer kunnen gaan doen en dan...oftewel, a never ending circle!

How are Rydon en Nangondo?
Die hebben het ook erg heet. Zo heet, dat ze dagelijks twee keer gesproeid moeten worden. Nou zijn Tinus en ik de beroerdste niet, dus hebben wij de afgelopen twee dagen die taak op ons genomen. Ik weet niet wie er meer water over zich heen heeft gekregen, de rhino of ik (Tinus was erg enthousiast), maar met dit weer was dat zeer welkom!
Ze genieten er erg van en het is ook erg leuk om een beetje met ze te spelen. We kunnen ze al uit onze hand laten eten en aaien. Alhoewel we nog steeds erg voorzichtig zijn, ze kunnen ook zo je vinger afbijten. Nangondo is echt een lieverdje, ca. 800 kg en 6 jaar. Rydon is een beetje een chagrijnige puber, 1100 kg en 9 jaar oud. Die blaast wat meer en moet zichzelf een beetje bewijzen, maar als ie op me afgerend komt, blaas ik gewoon terug.
Je kunt ook hele conversaties met ze voeren. Ze maken een beetje een geluid als Miss Piggy, een beetje kort jengelend schreeuwtje. En als je dat dan terug doet, kun je dat minutenlang heen en weer doen. Niet echt een gesprek op hoog niveau, maar toch.
Daarnaast helpen we ook mee wanneer we kunnen met het uitmesten van de hokken en eten geven.
Rydon en Nangono beschikken nu over twee hokken per rhino. ‘s Ochtends en ’s middags worden hun hokken schoongemaakt. Alle takken worden eruit gehaald en nieuwe verse takken erin. Ze eten per dag 3 trailer ladingen aan bladeren en takken, per rhino!

Terrible decisions
Niet alles is rozegeur en maneschijn. Integendeel. En afgelopen vrijdag voelde ik me echt de meest verschrikkelijk slechte vrouw van de hele wereld.
Ik heb iemand moeten ontslaan, niet eens omdat ie gestolen had ofzo, maar gewoon, omdat hij niet kon wat gedaan moest worden.
Ik zocht een kok voor Thawale, en de communities hadden slechts 3 mensen gestuurd om te solliciteren op die baan, waarvan er twee bij voorbaat al aangaven nog nooit gekookt te hebben. Maar aangezien we de communities een kans wilden geven, en het voor ons natuurlijk een stuk handiger is als we mensen uit de buurt hier hebben werken, was nummer 3 de gelukkige winnaar. Hij gaf aan als houseboy gewerkt te hebben, had de papieren en mocht op proef komen.
Helaas bleek al snel dat hij wel een hele goede en harde werker was, op het gebied van schoonmaken en strijken dan. Maar helaas voor hem hebben we al voldoende mensen die dit doen.
Hij kon nog geen ui snijden en van de uitgebreide voorraad kruiden die we hebben, had hij al helemaal nog nooit gehoord.
Natuurlijk is het niet erg om iemand on the job te trainen, maar wel als dat nog minimaal 6 maanden gaat duren. En de gasten die bij Thawale komen, verwachten een bepaald niveau van kwaliteit.

Dus vandaag, na twee weken, had ik hem op kantoor geroepen. Het is al een heel klein mannetje, maar toen hij tegenover me zat in de board room, leek hij nog kleiner.
Ok, daar gaat ie dan....bla bla, je bent een goede werker, blablabla, helaas, blabla, do you understand?
Yes madam, I do understand, but you see, I’m a very hard worker, maybe I can do something else, like labourer or houseboy. It is also my family situation you see, I have to take care of my kids and an orphan…
Zucht, ja fijn, ik voelde me al zo beroerd om dit te doen, maar steek nog even een mes in mijn hart en draai het om.
Nee sorry, het spijt me, ik kan niks voor je doen, maar ik houd je naam in het bestand blablabla.
Echt, toen hij wegliep zat ik met tranen in mijn ogen. Ok, ik weet ook wel dat ik niet de hele wereld kan veranderen en vooraf wist hij ook wel dat hij tegen me gelogen had dat hij wel kon koken, maar toch. Het is niet makkelijk om iemand te ontslaan.
In Nederland weet je heus wel dat zo iemand weer op zijn pootjes terecht komt. Ten eerste zijn er genoeg banen, ten tweede word je aan alle kanten beschermd. Jou kan niks gebeuren,
Maar hier. In totaal is 95% van de bevolking werkeloos, dat wil zeggen dat ze niet in loondienst zijn en dus geen vast inkomen hebben. Veel mensen verbouwen een klein stukje grond met mais en daar komen ze het jaar van rond.
Elke vorm van inkomen is dus welkom. En dat heb ik hem nu ontzegd.

Zucht...

Veel liefs,
Amy en Tinus