Hekserij.....en wat nu verder?

Ik weet niet waar ik moet beginnen en of het me uberhaupt gaat lukken om dit verhaal objectief te beschrijven. Het beste is dan om gewoon te beginnen en kijken waar het schip strandt. Want ik moet het nu gewoon kwijt. Ik voel me machteloos en met onze handen gebonden zijn Tinus en ik genoodzaakt lijdzaam toe te kijken.

Malawi leeft nog in de Middeleeuwen. Hekserij is alom aanwezig. Kranten staan er vol van, je hoort en leest het overal en overal schijnt ook bewijs te zijn. Net als die ene foto van iemand die op een dak vast zat omdat hij daar naartoe gevlogen was. Blijkbaar was zijn mand out of gas ofzo, want hij kon er niet meer af.

Het gebeurt ook hier, in het scoutskamp. En het lijkt steeds erger te worden.

Eerder schreef ik al over een meisje dat enkele vrouwen beschuldigde van hekserij. Toen moest dat meisje weg.

Maar dat was niet einde verhaal. Hier de gebeurtenissen van de laatste weken.

In Mathiti wonen in totaal een stuk of tien families, scouts, drivers en staff. Allen met een hoop kinderen natuurlijk. Nu gaat het gerucht dat een aantal van deze kinderen ’s nachts worden ontvoerd door heksen. Dat wil zeggen, de kinderen van drie specifieke families.
Ze worden meegenomen op een bezemsteel of in een open mand (jaja, de bezemsteel is ineens wel geaccepteerd). Als de kinderen niet vrijwillig meegaan, kunnen de heksen zich veranderen in een hamer en het kind op het hoofd slaan.
De kinderen worden meegenomen naar een begraafplaats en gedwongen te dansen op de graven en bloed te drinken.
Niet fysiek, maar de geest van de kinderen. Als je je kind ’s nachts niet wakker krijgt, dan weet je zeker dat het op dat moment ontvoerd is door heksen.
Van een van de vrouwen die beschuldigd wordt als heks, schijnt dat haar dikke buik dan verdwijnt en er potten en pannen tevoorschijn komen om brouwseltjes in te maken.
Een andere vrouw is overdag erg ziek en loopt mank, maar die schijnt ’s nachts gewoon te kunnen lopen.

Deze beschuldigingen gaan van kwaad tot erger en richten zich nu op drie specifieke vrouwen.

Zondagmiddag was er een meeting bijeengeroepen waar zelfs een aantal managementleden bij aanwezig waren.
Deze sessie was in het leven geroepen om de waarheid te achterhalen. Maar naar wat wij nu hebben begrepen, was het oordeel al van te voren geveld.
Iedereen gelooft namelijk de verhalen van de zes kind slachtoffers en het uitgangspunt was dat de vrouwen al schuldig waren bevonden aan hekserij. Ze kregen nu alleen nog de kans om vragen te stellen of zich te verdedigen. Niet echt een eerlijk proces dus.
Nu is de afspraak gemaakt dat de vrouwen moeten stoppen met hun hekserij. Maar als één van die zes kinderen ook maar het idee heeft dat hij weer ontvoerd wordt, dan worden de vrouwen uit het kamp gezet. Terwijl hun mannen natuurlijk gewoon hier werken.
Ze kunnen ook aangegeven worden bij de politie en dan hangt ze een straf van zo’n 100 dollar of vijf jaar gevangenisstraf boven het hoofd!

Tinus en ik hebben het met verbazing aangehoord. Des te meer omdat ook iedereen van het managementteam ervan overtuigd is dat het waar is.

Wij kunnen niks doen. Dit is hun cultuur en wij staan daarbuiten. Sterker nog, hoe meer ik me ermee zou bemoeien en hun verdedigen, des te meer zou ik me in hun ogen zelf schuldig maken aan hekserij.

Wij hoeven het er niet mee eens te zijn, maar in dit geval kun je alleen maar proberen de mensen en hun geloof te respecteren. Hoe moelijk dat ook is. Wat kun je anders? Dit geloof zit hier zo diepgeworteld! Net als andere geloven in andere culturen trouwens.
Je moet ook niet proberen christenen te overtuigen dat Jezus niet over water kon lopen of in discussie gaan met Jehova-getuigen over de herkomst van dinosauriërs.

Veel liefs,
Amy en Tinus