Op vakantie of thuis?

"Ladies and gentlemen, this is your captain speaking. We are experiencing some turbulence at the moment, let's all hope for the best...".
Aldus de piloot van Air Malawi. En hiermee begon onze terugreis naar Holland.
Voor ons een beetje gemixed gevoel, want ja, komen we nu van vakantie en gaan we weer naar huis, of gaan we nu juist op vakantie? We zijn er nog niet helemaal uit, maar hebben er in ieder geval erg veel zin in.
Aangezien we een lange reis voor de boeg hadden, moesten we een beetje creatief zijn om de tijd door te komen. Erg simpel. Vliegreis Blantyre - Johannesburg bijvoorbeeld werd lunchen in een restaurant met een view.
Op Johannesburg moesten we een uur of vijf wachten, tijd genoeg dus om ons te vermaken in de kroegen van Joburg waar ik ben ingemaakt door Tinus tijdens tafelvoetbal en poolen. Biertjes en biltong, goede combi.
Toen mochten we vanaf Joburg weer mee met de partyplane van Swiss Air. Nogmaals: echt aan te raden!
Terwijl Tinus al snel zat weg te dromen bij Nirvana en Coldplay, had ik in mijn eentje de grootste lol om de roze tortellini die werd geserveerd en de Hokey Pokey Song van Sesame Street op mijn eigen entertainment set. Tja, zenuwen gemixed met een biertje en dan krijg je dat effect haha!
In ieder geval vloog ook de reis Joburg - Zurich zo voorbij. Altijd gezellig, om 4 uur ontbijtje in het vliegtuig.
Zurich liep gesmeerd, we zaten allemaal in het vliegtuig te wachten om weg te gaan, toen de piloot omriep dat vanwege het slechte weer in Amsterdam er slechts een landingsbaan open was en we dus nog een uurtje moesten wachten.
Echt alsof er een startschot klonk, sprong iedereen op om uit zijn handbagage zo snel als ze konden hun palmtops, laptops, telefoons en weet ik niet wat te graaien.
Op dat moment wist ik: ik ben weer in Europa. Het land van stress, haast en geleefd worden. Blijkbaar is niemand meer in staat een uurtje niks te doen en gewoon te wachten. Mensen kunnen niet meer gewoon even niks doen, wegdromen, dagdromen, doezelen. Time is money. Lijkt wel alsof als je niet gelijk iets doet, je nutteloos lijkt ofzo.
Anyway, met een uurtje vertraging kwamen we dus aan op Schiphol, eindelijk! Moe maar zeer voldaan werden we ingehaald door pap en mam die al ongeduldig stonden te wachten.
Thuis verwend met echt bruin brood en toen maar even wat slaap inhalen.
's avonds kwam de hele familie even hallo zeggen, dus was erg gezellig om iedereen weer even te zien.
Ondanks dat we slechts vijf maanden weg zijn geweest (sommige mensen denken vijf jaar, Tinus vroeg zich ook al af of Alex al op de troon zat), is het ongelooflijk hoe snel je aan bush en beesten gewend raakt. En het contrast kan op dit moment niet groter zijn. Ik kijk al ruim een uur naar Tinus en mijn moeder die proberen een dvd-tje te laten draaien op de nieuwe media-set, nog steeds zonder effect hihi...

Veel liefs,
Amy en Tinus

PS...my excuse, er komen nu beeld en geluid door...