Amy's bush experience

Alhoewel ik eigenlijk al een soort van voordat-we-naar-nederland-vertrekken-laatste-weblog had geschreven, wilde ik jullie mijn spannende olifanten avontuur toch niet onthouden.

Tinus vertrok gisteren van Thawale om te trainen, zodat ik heerlijk alleen achter bleef om lekker in mijn boek te kruipen (Vlekken van een Luipaard - een echte aanrader).
Na 5 minuten belde hij al dat hij 10 meter van Thawale vandaan stil stond om te wachten op twee grote olifanten bulls, die vervolgens de kant van onze tent op renden. Piggy trok zich hier trouwens niets van aan en banjerde er gewoon doorheen. Na 200 meter kwam hij er nog 3 tegen. Ik lag inmiddels heerlijk in bad, dus ik dacht, kom maar op, niets kan mij nog storen! Maar de olifanten lieten niets van zich horen.
Na een tijdje hoorde ik echter gerommel uit de keuken. Die ligt op 100 meter hiervandaan, dus de moeite om even polshoogte te nemen. Was het Miss Piggy, een inbreker, een olifant? Vermoedelijk het eerste, maar met die twee bulls nog in mijn hoofd dacht ik, laat ik eens even kijken of ik ze zie vanaf het veilige balkonnetje voor mijn tent.
En inderdaad, in de verte zag ik er twee staan. Vervolgens hoorde ik een auto, dus ik moest toch even polshoogte gaan nemen. Jes met twee gasten. Dus we hebben even de olifanten staan bewonderen, twee werden er trouwens drie. Nu dus nog de vraag waar de andere twee zich bevonden...
Dit raadsel was snel opgelost. Ik liep namelijk eindelijk naar de keuken en schrok van een olifant die op het pad zo'n 15 meter van me vandaan stond. Hij schrok ook en maakte rechtsomkeert haha!
Nu het nog licht was voor de zekerheid maar veilig naar mijn tent gelopen, alwaar ik weer heerlijk in mijn boek dook. Op de achtergrond hoorde ik de 5 bulls steeds dichterbij komen, tot mijn tent omsingeld was door gulzige grazers! Echt een super gevoel om dat mee te maken. Ik dacht echt: ik lig hier in een tent midden in de bush, lees een super boek en geniet van mijn eigen olifanten! Even voor de sfeer, geen electriciteit he, alleen mijn olielampje.
Maar helaas liet mijn olielampje het op een gegeven moment ook afweten, dus toen dacht ik, laat ik eens even buiten gaan kijken.
Heel voorzichtig deed ik de rits van de tent open. Ik ging in de ritssluiting zitten met mijn voeten op het hout van het balkon en met mijn kont nog in de tent, zodat als een van die grote bulls mijn aanwezigheid daar niet wenste, ik in een soort van geimproviseerde ninja move weer de tent binnen kon rollen.
Gelukkig is het inmiddels weer halve maan, dus in het maanlicht zag ik af en toe een silhouet voorbij komen. Je hoort een olifant niet lopen. Dat is zo raar. Als je dan in het donker een silhouet voorbij ziet komen, is het net of ie glijdt...

Toen ik daar zo zat, ben ik de olifanten eens gaan tellen...1, 2, 3, 4, 5, 6...6??? Krijg nou wat, van rechts kwam ineens een breeding herd aangelopen om ook voor mijn tent te stoppen en even lekker te gaan eten. I kid you not! The matriarch stond daar trots met de kroost van haar group. Zover ik voor mij kon zien was er Jane, de matriarch samen met Puk, een mini-olifantje. En dan nog twee pubers en 2 volwassenen. De rest was doorgelopen en stond nu voor de lapa. En ze kwamen steeds dichterbij, mijn kant opgegrazen.
En toen...kwam Tinus aangereden bij de lapa. Dus hem heel snel gebeld met de mededeling dat we omsingeld waren en hij dus heel erg moest oppassen met naar de tent lopen. Hij zag er al 6 voor de lapa staan (aan de kant van de waterpoel),
Ik bleef waar ik was en keek hypnotiserend toe hoe Jane en Puk inmiddels op 3 meter afstand stonden, tot Jane inees haar slurf omhoog deed en haar oren wijd. Ik dacht echt, hoe kan dat nou? Ze weet toch dat ik hier zit en niks doe? Maar toen kwam de oorzaak langzaam de hoek omgekropen...het was een Tinus die heel voorzichtig naar de tent was gelopen. Dat was de groep teveel en binnen no-time waren ze weg! Maar wow, wat een ervaring!
Op hetzelfde moment bedacht ik me dat onze volgende zaterdag-avond wel heel anders zal gaan zijn. De enige gelijkenis is dat we in een tent slapen, maar dan omringd door 80.000 man ergens in de Belgische Bush named Werchter! Hoezo omslag?

Tinus kwam terug van voetbalkamp. Alle jongens die vandaag een match hebben, slapen bij elkaar zodat ze niet thuis hoeven toe te geven aan de..ja, aan wat eigenlijk? Aangezien dat hier niet uitgesproken wordt en er volgens Tinus alleen met een hoop gegiechel indirect naar wordt verwezen. Maar goed, we begrijpen allemaal wat er wordt bedoeld. Toen Tinus weg ging, liet hij nog even weten wel naar huis te gaan, maar voor de zekerheid wel de bedden uit elkaar te schuiven, zodat hij vandaag op en top fit zou zijn hahaha!

Vandaag dus zondag. Heerlijk, uitslaapdag denk je dan. Helaas waren we allebei om half zes al klaarwakker. Het hielp ook niet dat we alle lekkere dingen die we in Nederland zouden eten, gingen opnoemen. Van kibbeling en inktvisringen naar selderie en krabsalade naar pompoen-oerbrood van de Appie met oude kaas, geitenkaas met spek uit de oven, broodje Mario, courgetteballetjes bij Eleni, onbeperkt spare-ribs (Tinus), Hollandse nieuwe (Amy), mosselen, Yo-mild Kiwi, karnemelk, etc. Dit hielden we ongeveer een half uur vol. Maar toen hadden we inmiddels zo’n trek, dat we er maar uit gegaan zijn om ontbijt te maken.

Nu nog even echt de laatste loodjes op kantoor. Tinus maakt nog wat af en gaat straks ballen. Alles is inmiddels al ingepakt. Tinus’ backpack in die van mij met nog een handjevol kleren. That’s it! Heerlijk. Ik moet wel binnen twee dagen mijn kledingdoos in NL vinden, anders heb ik een probleem. Voor Nederlandse begrippen dan. Voor Malawinese begrippen kun je rustig een jaar in hetzelfde rondlopen. Maar ik begin al langzaam weer te verwesteren. Heb het enige potje nagellak in Malawi gevonden en mijn teentjes al verteld dat ze twee weken niet in de modder of stof hoeven. Ze waren heel blij (alhoewel...Werchter???). Bedacht me vervolgens dat ik niet eens schoenen heb als ik in Nl aankomen, dus wel koude teentjes dan hihi.

Het weer bereidt ons al langzaam voor op Nederland. Hier regent het ook al twee dagen en is het kil, koud en klam. Ik denk dat ik de wedstrijd van vanmiddag maar aan me voorbij laat gaan, was in Nederland ook al slechts een mooi-weer kijker. Alhoewel het wel spannend is. Als we winnen, staan we aan kop (na twee wedstrijden). Er is zelfs al een team uit de league gestapt omdat ze te bang zijn om tegen ons te spelen, zo gaat het gerucht haha!

Anyway, see you in Holland!

Veel liefs,
Amy en Tinus