Over nieuwe apensoort en lesje nederigheid

Heerlijk! Twee dagen weg voelt gewoon als twee weken!
Vrijdagochtend vroeg vertrokken richting Mount Mulanje om twee dagen heerlijk in de bergen, of herstel, berg, te wandelen. Het is er namelijk maar 1.
Onderweg kwamen we erachter dat we helemaal geen kaart bij ons hadden, wat de reis een stuk spannender maakte. Wel een infoboek met soort van route. Afslag S147 en dan na twee kilometer aansluiting op de bla bla bla.
Nou, die afslag leidde ons dwars door de maisvelden en het was zeker een kilometer of 15 later toen we bij een soort kruising kwamen. Een hoop mannen zaten al gretig te wachten op ons. En we zijn blijkbaar niet de enigen, want er is een hele markt ontstaan voor verdwaalde toeristen. Aangezien we ook niet wisten waarheen we moesten, hebben we maar zo’n gozer achterin gezet: show us the way to Likhubula!!!
Likhubula Lodge is een schattige guesthouse waar we denk ik 5 minuten binnen waren, toen Tinus al in zijn bergoutfit stond te popelen om naar de watervallen te wandelen!
Je mag zelf de berg op, maar aangeraden wordt om een gids mee te nemen. Dus bij de Likhubula Forrestry Office een officele gids gevraagd, het liefst met wat kennis van de vlinders, vogels en bomen. (Ja, nog even en we zijn echt getransformeerd in twee Ko de boswachters).
Onze gids heette Edminton en gedurende onze tocht naar de Falls wist hij het ons feilloos aan te wijzen als we een vlinder zagen. Naam: onbekend haha! Maar over bomen en bloemen wist hij wel veel, alleen is het voor ons zeer lastig om de chichewa naam van al dat flora te onthouden, dus ik heb echt niks geleerd! Maar Tinus heeft wel heel veel mooie foto’s genomen!
Bij de waterval kon je zwemmen, wat Tinus zich natuurlijk geen twee keer liet zeggen. Ook al was het water rond het vriespunt (voor mijn gevoel), hij dook er in en vermaakte zich prima op de natuurlijke glijbaan en rotspartijen!
Even for the record, ja ik ben er ook in geweest, ook al was het 10 seconden, het telt wel! En anders kreeg ik mijn gele m&m’s niet die Tinus heel lief voor me had meegesmokkeld!
Op de terugweg heb ik nog een geweldige wandelstok aangeschaft! Loopt toch net wat makkelijker;)

‘s Avonds in de guesthouse raakten we in gesprek met een gozer van de kaaimaneilanden die in Malawi aan het reizen was. We merken wel steeds meer dat als we nu ons verhaal aan iemand vertellen, we meer en meer zelf beginnen te beseffen hoe bijzonder het eigenlijk is waar we wonen en hoeveel mazzel we eigenlijk hebben. Zeker als je reacties krijgt in de trant van: I would love to meet your bushpig, she sounds like a real character! Eh, juist ja.

De volgende ochtend stond Edminton om 9 uur klaar bij de lodge voor de volgende wandeling. Doel was een stuk regenwoud aan de andere kant van de berg. Om daar te komen moesten we ca. 600 meter klimmen.
Dus wij begonnen vol goede moed achter onze gids aan te lopen. Na ca 300 meter begon ik toch wel te merken dat het sporten er de afgelopen maanden bij ingeschoten is. Vol concentratie, badend in het zweet, niet praten en ademen tegelijk, en gewoon de ene voet voor de andere zetten bedwong ik de berg. Toen daar ineens vanuit het niets een lesje nederigheid kwam aangelopen.
Vijf vrouwen kwamen in lichte tred op blote voeten en ieder met een flinke bos hout op hun hoofd de berg afgewandeld. Zingend, pratend en lachend!
O wat voelde ik me klein met mijn speciale bergschoenen (en alsnog blaren), wandelstok en bezwete hoofd! My deepest respect to those women!

Maar goed, ik ben daar niet opgegroeid en was wel toe aan wat zuurstof. Dus even bijkomen bij weer een mooie waterval. Voordat ik het doorhad hing Tinus alweer boven het water aan een boom te bungelen! Maar vandaag lagen er geen M&M’s in voor mij in het verschiet, dus ik bleef mooi lekker warm aan de kant zitten!

De toch werd vervolgd door diepe grasjungle waar we achter iedere bocht een ijsbeer of uit de kluiten gewassen zwijn verwachtten (voor degenen die Lost hebben gezien).
En ineens waren we in het regenwoud! Een strook van zeker 50 meter lang ;) Hmm, is dit nou alles? Maar goed, als we nog wat verder naar boven klommen, kwamen we bij een mooi viewpoint uit. Ok, vooruit dan maar!
Uiteindelijk bereikten we het punt boven op de berg en langs een stroompje met een geweldig uitzicht over de vallei hebben we lekker onze welverdiende boterham met pindakaas opgesmikkeld!

De terugtocht ging aanzienlijk makkelijker. Het allerlaatste obstakel was nog een rivercrossing en je raadt het al; Tinus lag alweer in het water! Ik denk dat ie in een vorig leven een vis is geweest ofzo…
Iedereen keek hoe die rare witmans heerlijk in het water rondplonsde; ik, de gids, een hond vanaf de kant, een baviaan en een stel buurtkids ;)

De tocht duurde totaal zo’n 6 uur en terug bij de lodge was het tijd om plan A en B te maken. Oftewel; wat doen we met de rest van de dag? We wilden terug rijden richting Blantyre langs de theeplantages bij Thyolo. Als daar een lodge oid was, zouden we daar blijven overnachten en anders eten in Blantyre en terug naar huis.
Tinus zei: In het ergste geval slapen we vanavond in een Wildlife Park…
There’s no place like home ;)

In Thyolo geen lodge gevonden, dus plan B in werking gesteld. Om onszelf extra te verwennen en omdat de prijs van de lodge in Mulanje erg meeviel, zijn we gaan eten bij het allerduurste restaurant van heel Blantyre. Denk Librije in Nederland.
HEERLIJK gegeten. Tja, laten we gek doen, we nemen de wat duurdere gerechten van de kaart…slakken, gebakken mozzarella, lekker visje en overheerlijke steak met mushrooms en toe appeltaart!! Lekker wit wijntje erbij, echt super. Decadentie ten top, kostte dan ook wel een paar centen natuurlijk. Omgerekend zo’n 25 euro per persoon…

Thuis wachtte Piggy ons alweer op en ze maakte snel weer een nieuw nest (haar 4e) naast onze tent en viel in een diepe snurkende slaap.

Vanochtend, paasochtend, de traditie in ere gehouden en gevulde eieren gemaakt haha! We hebben helaas geen eieren gevonden. Wel vonden we op ons geimproviseerde badmintonveldje een mega-olifantendrol! Daar gaat ons goede voornemen dagelijks een half uurtje te badmintonnen.

Veel liefs,
Amy en Tinus

PS: postupdate - 7 kaarten in één keer binnen! Super bedankt mam, pap, Nick, Oma, Arjen en Mieke, Han en Adrie en Manon!!!
PPS: Ons entertainment centre is gecrashed. De harde schijf van 400 gig met films, muziek en games flatlined beyond repair…helaas pindakaas dus!!! Nu moeten we echt maar een keer aan die cursus Chichewa gaan beginnen denk ik…;)