Leven in Afrika gaat snel

Dagen vliegen voorbij. Ik weet nu hoe het komt dat malawianen alleen in het heden leven. Het is onmogelijk om te bedenken wat je gisteren in hemelsnaam hebt gedaan, en vandaag is al druk genoeg, dus tijd om over morgen na te denken heb je ook niet. Nou ja, dit geldt in ieder geval voor mij, de Malawianen zullen zo hun eigen redenen hebben om in het heden te leven.
Feit blijft, het leven gaat hier snel!

Dus als je niet op de dag zelf aanwezig bent dat er iets gebeurt, zul je het waarschijnlijk nooit te weten komen, of op zijn vroegst pas een paar dagen later.
Een voorbeeld. Jeanet en Harvey waren een paar dagen naar Lake Malawi, dus een paar dagen afwezig.
In die paar dagen gebeurde er natuurlijk weer van alles. Ten eerste hadden we onze Nederlandse gast opgehaald van het vliegveld. Wij zaten natuurlijk ontzettend op te scheppen over onze olifanten en dat ze zelfs af en toe bij het tentenkamp komen. Maar dat is maar heel af en toe, dus het kan echt geen kwaad om even naar de waterpoel te lopen, loop maar even mee.
Toen we 10 minuten later in de lapa zaten, kwam er vanuit het niets een groep van 20 olifanten water drinken uit dezelfde waterpoel! En ze bleven gezellig de hele avond rondhangen, zodat we pas laat weer naar de tent terug konden. Welkom in Thawale!
Diezelfde middag was Jes met een paar gasten aan het gamedriven. Nu hebben we verschillende loops die even vanaf de weg richting rivier gaan en weer terug. Nu is daar een boom op de weg gevallen (oorzaak: olifant) die we wegens tijdgebrek nog niet verwijderd hebben. Je moet dus veel moeite doen om er langs te rijden. Dit was hij dus aan het doen met die gasten, toen ze ineens een olifant in must (lees: zeer sexueel gespannen in de zin van MUST find a woman haha) tegen kwamen die de auto maar niks vond en gelijk een mock charge maakte (even laten zien wie de baas is). Omdat ze door de boom niet achteruit konden, hebben ze het zekere voor het onzekere genomen en is er voor het eerst in de geschiedenis van Majete een officieel waarschuwingsschot gelost!
Jeanet en Harvey hoorden dit nieuws pas toen ze al lang en breed weer terug waren en het toevallig voorbij kwam. Want nieuws is het wel. Het lijkt misschien alsof ik het wel heel vaak over olifanten heb, maar je moet weten dat dat hier gespreksonderwerp nummer 1 is. Een beetje zoals iedereen het in NL altijd over het weer heeft. Het weer is hier altijd hetzelfde, dus vandaar.

Dinsdag ben ik met Jeanette de hort op gegaan. Helaas was dat gelijk haar laatste dag in Majete. Ook weer zo’n voorbeeld, een maand gigantisch snel omgevlogen! We hebben nog overwogen om onze baby baboon en baby blue monkey op te zoeken in Lengwe, maar alleen als onze business in Chikwawa snel zou gaan. Nou, forget about it haha!
Zij wilde wat statistieken over de bevolking en ik een lijst van scholen rond Majete. Weer een zoektocht naar vrijgeleide A38. Ik had nog wel geluk, maar zij was een kastje, een muur en een virus op haar usb stick rijker!
Daarentegen verwachtte ik de grootste moeilijkheden om een drankvergunning voor Majete te krijgen, om gewoon een biertje en wat softdrinks te verkopen. Maar dat was ineens heel eenvoudig (zoals het verkrijgen van vrijgeleide A39). Loopt u maar mee, hier betalen, hier uw bewijs, alstublieft en veel succes. Snap je dat nou? Ze komen wel nog een keer onverwacht checken op hygiene, maar sinds Mozes terug is is dat helemaal geregeld! En oh ja, ook hoe we rekening houden met dronken en vechtende klanten...eh....die gooien we wel voor de olifanten, die roze dan he ;)
In het kantoor van Education is trouwens een bibliotheekje voor de whole community, maar speciaal voor alle schoolkinderen. Er is natuurlijk een gigantisch tekort aan materiaal hier op scholen, dus een bibliotheek is dan een manier om de leerlingen een eindje op weg te helpen. Maar de bieb (lees kamertje) heeft wel een paar problemen. Ten eerste zijn er te weinig planken, ten tweede te weinig studieboeken en leesboeken. Dus ging er een lampje branden. Ik ga dit eens even wat beter uitwerken en onderzoeken en misschien is dit wel een zeer goed project voor de kennisnetdonatie! Wordt vervolgd!

Maar goed, dit duurde dus de hele ochtend, dus helaas geen tijd meer om naar onze baby’s te gaan. Alternatief was een lagere school hier in de buurt waar Jeanet een schoolblok heeft gedoneerd. Helaas was alleen groep 8 er om te studeren voor de Cito-toets, alle andere kinderen waren vrij.
Maar ik heb wel goede zaken gedaan. Want dinsdag komt een van de docenten op interview om onze potentiele chichewa-leraar te worden haha! Je hebt hier trouwens geen diploma nodig om leraar te worden op de lagere school, het is al genoeg als je je middelbare school hebt afgemaakt. Dat geeft je trouwens sowieso al een voorsprong op een groot deel van de Malawianen, vooral in een landelijk gebied zoals waar wij wonen.

Ondertussen heeft Tinus trouwens zijn eerste wildlife foto expositie. U bent allen van harte welkom in het kantoor in Majete waar 23 van zijn mooiste wildlifefoto’s op A4 formaat in A3 lijsten de muren sieren. Van bidsprinkhaan tot Fish Eagle. Biedingen welkom ;)
Dit heeft trouwens nogal wat voeten in de aarde, of spijkers in de muur, gehad voordat alles goed en wel hing.
Hoe makkelijk het is om in Nederland door een waterleiding heen te boren (hihi), voor zo’n stunt zou je hier echt heel, heel veel moeite moeten doen. De muren zijn hier gemaakt van baksteen met modder/cementvoegsel. Vervolgens zijn de muren gepleisterd met wederom een soort cementmengsel. Deze combinatie maakt het haast onmogelijk om er met een boor, spijker, hardstalen nagel of wat dan ook doorheen te komen. Bedenk dus even wat een moeite het heeft gekost om 23 fotolijstjes a 2 gaatjes per stuk en twee klokken op te hangen!!! Ik geloof dat de procedure per gaatje als volgt was: zo hard mogelijk met een zo hard mogelijke spijker een gat slaan, vervolgens een plug, vervolgens een soort van schroef die wel allemaal apart geprepareerd moesten worden en vervolgens alle onnodige gaten en scheuren weer vullen met fix ’n finish. Maar het hangt, dus niet meer zeuren!

Woensdag was weer een dagje Blantyre. Aangezien al onze printers het begeven hebben, net als onze all-in-one printer/scanner/copier; de oorzaak is hier in negen van de tien gevallen een gekko die in het mechaniek kruipt en dood gaat; wilden we graag een nieuwe aanschaffen.
Om drie uur stond ik in de computerwinkel en de printer op het oog was 17.000 kwacha (90 euro). Ok, eerst maar even boodschappen doen voor alle gasten deze week, waaronder een lunch voor 16 man op vrijdag en op zondag. Om 5 uur was dezelfde printer volgens het bordje ineens 10.000 kwacha (50 euro). Dat scheelt nogal niet wat!
Dus Tinus vrolijk naar de kassa en ik Stella afgewisseld bij de auto, zij reed met ons mee en aangezien er altijd twee managers de cheque moeten tekenen, kwam dat mooi uit.
En ik maar wachten, wachten, wachten. Komt Tinus om kwart voor zes aangerend. Weer een geweldig staaltje A38: Tinus staat bij de kassa, zegt de mevrouw: 17.000 kwacha. Zegt Tinus, nee hoor, kom maar kijken; oh – ja, inderdaad, u heeft gelijk.
Manager erbij gehaald. Sorry meneer, mevrouw, maar die actie gaat pas morgen in, dus vandaag is ie nog 17.000 kwacha. Kom morgen maar terug als u hem goedkoper wilt hebben.
Tinus uitleggen, we zijn er morgen niet, en het bordje zegt duidelijk 10, dus ik neem hem voor 10 mee.
Na een hoop onderhandelen staan Tinus en Stella op het punt om het op te geven, als die meneer zegt: weet je wat, als je hem na zessen koopt, dan is het eigenlijk ook al morgen, dus dan kan het wel.
Hoogst vreemd, maar we hebben al een hoop geleerd, dus Tinus geeft toe en rent naar mij om uit te leggen waarom het allemaal zo lang duurt.
Als hij terug loopt, is het inmiddels na zessen. Hij wil de winkel binnen, is de deur op slot! Nee sorry meneer, we zijn nu gesloten, u komt er niet meer in!
Gelukkig stond Stella nog wel binnen te onderhandelen. En ja hoor, uiteindelijk rond half zeven kwam ze naar buiten, met printer voor 10.000 kwacha! Je moet er wat voor overhebben, maar dan heb je ook wat haha!

Dus na een drukke week is vandaag de eerste dag dat ik eindelijk weer eens tijd had om aan een aantal computerdingen te werken. Te beginnen met proberen de printer aan te sluiten! Eitje, denk je dan.
Herkent de hoofpc ineens de cd-rom niet meer! Zal wel een gekko inzitten. Ok, ik niet voor één gat te vangen (zal ik wel van mijn vader hebben, zoals uit zijn uitgebreide reacties blijkt), dus het bestand van 40 MB downloaden op de HP-site. Duurt hier een paar uur met onze geweldige verbinding.
Maar we hebben toch eerst een managementmeeting om 7.00, dus komt mooi uit. Komt vervolgens de mededeling van de stroomleverancier: de stroom gaat uit om 9.00 tot hopelijk 14.00 uur...... Dat meen je niet!
Maar goed, geluk voor jullie dus, want op het laatste beetje stroom van mijn laptop heb ik jullie weer helemaal kunnen updaten van het reilen en zeilen in Majete. Het is inmiddels 16.00 uur, dus dat zal vandaag wel niet meer gaan gebeuren.
Wat heb ik dan de hele dag gedaan? Tja, goeie vraag. Beetje rond gelopen en mijn chichewa geoefend tegen iedereen die ik tegen kwam. Ik weet nu naast goeiedag ook goeiemorgen en goeiemiddag, dus kan ik twee keer per dag dezelfde mensen een verschillende vraag stellen! En dat doe ik dus de hele dag hihi.

Even nog een wist-je-dat-je: wist j dat er in het chichewa bijna geen woorden zijn om en kleur aan te duiden. Je hebt geloof ik donker, licht, groenig, bruinig en dat is het wel zo’n beetje!

Tinus is inmiddels helemaal hyper, want het voetbalveld is vandaag gemaaid en morgen wordt er gevoetbald!

To be continued!

Veel liefs,
Amy en Tinus

PS er was weer post! Nick, mam en pap (x2) bedankt! Zeer vreemd dat jullie kaarten ondanks tegelijk gepost, twee weken later aankomen. Maar dit geeft anderen weer hoop! Soory Audrey, nog steeds geen boek in ons postvak helaas! Maar ik blijf checken! Was ie misschien in het engels, dan krijg ik hem pas als iedereen op het postkantoor hem uit heeft ;)