Zaterdag is hier tot 12 uur nog gewoon een werkdag, dus waren wij ook gewoon aan het werk.
Dit hield voor zaterdag in dat we nog even naar Chikwawa moesten rijden om wat kratten bier, fanta en cola te halen voor te verwachten gasten. Een hele belevenis.
Ten eerste moet je ca. 20 km over de zandweg rijden die vanwege de regens erg hobbelig is. Kost je je ruggengraat :). Dit duurt met de slechte weg toch zeker 45 minuten. Onderweg geiten en koeien van de weg af toeteren.
In Chikwawa zijn we eerst nog even langs het postkantoor gereden en er was zowaar weer post! Dank je wel oma de B.! Er zijn nu foto’s van het postkantoor, dus dan weet je voortaan waar je post (hopelijk) terecht komt.
Daarna naar de drankhandel gereden. Dit is ook een belevenis op zich. Er staat een grote vrachtwagen volgeladen met kratten die via een soort rolband achter elkaar er af geschoven worden en opgestapeld.
Op de terugweg wilden er nog een paar mensen meerijden naar Majete, dus die hebben we ook nog ingeladen en toen weer hobbel-de-hobbel terug.

Die middag waren Tinus en ik op onze toen nog vrije dag, voordat de gasten arriveerden, even voor een lunch naar de hippoviewpoint gereden. Dat is aan de rivier die vanwege de regens behoorlijk uitgedijd is. Dat betekent dat de zandgrond helemaal volgezogen was en nu bestond uit zachte zuigende klei.
Hier kwamen we achter toen we er al ingereden waren en er niet meer uitkwamen. Niet in zijn 2-gear, niet in zijn low 4-gear en ook niet in zijn high 4-gear...
Dus Tinus in de modder takken en stenen zoeken en Amy op de uitkijk voor slangen, krokodillen en nijlpaarden.
Na een half uur proberen nog geen beweging en toen maar uiteindelijk besloten hulp in te roepn via de radio. “Jess come in – here Amy – over”, “ Yes Amy – come in – over”, “ We’re stuck with the landcruiser – over” ;)
Maar natuurlijk 10 minuten nadat iedereen gehoord heeft dat je vastzit, kom je er eindelijk uit. We moesten ook wel, want we konden het volgens onszelf toch echt niet maken om er niet zelf uit te komen. Ik moet wel zeggen dat dit betekende dat Tinus menig zweetdruppel heeft verspild en zichzelf heeft omgetoverd tot het verschrikkelijke moddermonster.

Dat Tinus en ik nu gastheer en –vrouw van Tawali zijn, hebben we ook wel gemerkt dit weekend :).
Zaterdagavond arriveerden de twee Engelse gasten. Zij organiseren een grote teambuildingchallenge tussen verschillende Engelse topbedrijven. De finale gaat tussen 4 teams en zal in oktober worden uitgevoerd in Majete. Drie dagen teambuilden onder het motto om iets blijvends bij te dragen aan een goed doel op het gebied van conservation en environmental education.
Zij doneren bijvoorbeeld geld om twee extra klaslokalen te bouwen in de school in Namitsempha. AP Majete gaat hier vast mee van start en als zij in oktober komen is een onderdeel (van de totaal 3) om dit af te maken. Ook moeten ze bijvoorbeeld een brug bouwen. Het gaat dan in totaal om ca. 40 gasten, dus dat vraagt nogal wat gebrainstorm en geregel!

Omdat niemand er aan gedacht had om Chico te vragen of hij zondag ook wilde werken, moesten we dus zelf, samen met Jess en Sarah, ontbijt, lunch en dinner voor de gasten en onszelf regelen. Maar dat ging prima.
Zondagochtend nog met zijn allen een gamedrive gemaakt. Het doel was het dorp van Namitsempha, maar aangezien door de regens er een stuk grond was weggespoeld bij een drift, konden we er niet doorheen. Respect voor de mensen die keihard werkten bij 36 graden in de stromende rivier en tussen de vele vele muggen om de drift zo snel mogelijk weer te repareren.
’s Middags arriveerden er ineens nog twee onverwachte gasten. Dus toen hebben we zelfs nog kamermeisje gespeeld en de bedden opgemaakt ;).

Omdat we vanwege de onverwachte gasten ook een beetje moeten improviseren met eten, heb ik net gevraagd of iemand twee kippen kan kopen op de markt. De kok zal die plukken en bereiden. Dus vanavond verse kip...

Vandaag zal de satelietschotel verplaatst worden naar het nieuwe kantoor en totdat we zelf het draadloos internet daar verbonden hebben, is er geen internet. Dus duim maar dat het lukt!!!

P.S. de rainspiders zijn terug! Volgens iedereen kan dat niet, omdat het seizoen voorbij is. Maar in tegenstelling tot wat ik de vorige keer zei (wat je niet ziet bestaat niet) geldt nu helaas: wat je wel ziet bestaat wel, en ze zijn groot! Maar Tinus maakt ze heel dapper dood voor me, wat knap lastig is voor een beest dat 40 km per uur rent! Ok ok, het is tegen de regels van wildlife conservation in, maar als dat nou het enige beest is wat ik niet trek, vind ik het zelf erg meevallen! En oh ja, hoe vaak iedereen ook zegt dat het geen spin is, hij blijft knap eng!

Veel liefs,
Amy en Tinus