En alweer een weekend voorbij!

Afgelopen zaterdag zijn Tinus en ik op olifantenspeurtocht geweest met de scouts Tjambo en Jiwa. Dat was heel erg spannend! In een auto een olifant zien, dan voel je je nog wel veilig, maar lopend ben je ineens heel kwetsbaar.
Eerst zijn we naar een grote rots midden in het park gereden alwaar we bovenop moesten klimmen. Hier hebben we met een soort antenne en een kastje geprobeerd de olifanten te localiseren. Er zijn 4 bulls en 6 vrouwtjes met een band om. Als je in het kastje de code van een van die banden intikt en dan een rondje draait, en je hoort een piepje, dan is de olifant binnen 5 km die kant op. Hoe harder het piepje, hoe dichterbij de olifant.
Helaas kregen we geen goed signaal, dus besloten naar een andere rots te rijden.
We reden over Thawaleroad (vlak bij ons kamp) toen Jiwa ineens zei: Stop, elephants! En daar was ineens een hele kudde (breedingherd, mothers and babies) langs de kant van de weg. Dus wij de auto uit en na een instructie van Tjambo (olifanten zijn namelijk nog steeds erg gevaarlijk, vooral moeders met kinderen) zijn we de bush ingelopen.
Tjambo had een klein flesje met as bij zich, zodat hij elke keer kon zien waar de wind vandaan kwam. Heel belangrijk, want olifanten kunnen niet zo goed kijken, maar wel heel goed ruiken. Dus je moet uit de wind blijven!
De bush was erg dicht, veel bomen en struiken, dus was het veiliger om om te rijden en ze tegemoet te lopen. Zo gezegd, zo gedaan. Heel spannend! En toen zagen we ze weer. Een flinke groep van een stuk of 20 waren aan het badderen in een modderpoel. Heel leuk om te zien hoe de moeder een grote slok water in haar slurf nam en het over een kleintje heen sproeide :).

Op de terugweg met de landrover was het weer zover…we zaten weer eens vast. Het lijkt wel alsof het steeds gebeurt als we een weekendje vrij hebben! Maar dat schijnt hier heel normaal te zijn. We redden met de game vehicle door een geul die op de heenweg nog prima lukte. Op de terugweg bleek de soort van brug over de geul echter uit slechts twee boomstammen te bestaan, wat we door het hoge gras niet gezien hadden. En de voorband was er dus af gegleden. Met stenen en taken etc. geen succes. Dus toen de lier om een boom gegooid en geprobeerd onszelf eruit te trekken. Dat ging prima. Tot de accu ineens leeg was… En toen moesten we dus hulp inroepen. De landrover die kwam om ons eruit te trekken, was veel te licht. Jess moest komen om accu’s te verwisselen (blijkbaar kun je bij een diesel de accu eruit halen terwijl de motor blijft lopen). Eind goed, al goed.

‘s Avonds in de lappa afscheid genomen van Sarah die weer terug naar Australie gaat voor haar studie.

Zondag zijn we met zijn tweetjes naar Nyala Park gereden. Een klein park hier in de buurt waar heeeeel veel dieren lopen, zoals nyala, zebra, gnoe en giraffes! Eigenlijk veel te veel dieren op een te klein oppervlak, maar wel leuk om foto’s te nemen. Giraffes horen eigenlijk niet in Malawi thuis, maar wat mij betreft mogen ze ook in Majete komen. Acaciabomen genoeg!

‘s avonds weer lekker filmpje gekeken (Lucky number Slevin...hele goeie film!) en toen ik met mijn moeder aan de telefoon zat, zei Tinus…zachtjes, ik hoor olifanten. Ik dacht, die zijn vast heel ver weg…maar de volgende ochtend vonden we voetafdrukken rond de tent! Ze komen nu toch wel heel erg dichtbij…
Opa en oma ook nog even gebeld. Dat was wel heel grappig. Opa dacht: hoe kan dat nou, ben je thuis bij je ouders? Maar het is zoals Tinus al zei erg tegenstrijdig om gewoon een mobiel in je tent te hebben haha.

Maandag was echt gewoon een day at the office. Maar gisteren zijn we weer naar Blantyre gegaan. Lopen we daar op straat, zien we ineens overal uit allerlei hoeken mensen ergens naar toe rennen. Het leek echt alsof ze allemaal naar onze auto renden. Maar wat bleek, ze zaten een tasjesdief achterna. De vent kregen ze net te pakken naast onze auto (natuurlijk). Tasjesdief omsingeld door 40 man, in zijn kraag gevat, op een auto gezet en afgevoerd. Kijk, dat werkt!

We voelden ons gelijk een stuk veiliger, aangezien we net 1,2 miljoen van de bank hadden gehaald. Tinus overweegt zeer sterk om er een keer in te zwemmen voor het Dagobert Duck-gevoel haha. Maar ja, dan moet je al die briefjes ook weer opruimen, en aangezien 500 het grootste biljet is waarvan hij er al meer dan 2000 heeft...zaterdag is immers weer payday en met het grote hekbouwproject zijn er weer iets van 40 man bij.

’s avonds waren we door Jess uitgenodigd voor een biertje en eten. Heerlijk, want zo’n Blantyredag duurt altijd erg lang en we hadden ook geen bier meer ;) maar dan wordt het altijd weer laat en het is alweer erg vroeg vroeg, en juist vanochtend lukte het om een geweldige skype-webcam verbinding met mijn moeder te krijgen hahaha! Maar dat werkt dus. Moet je alleen wel vroeg je bed uit, want als jullie 's avonds thuis komen, zijn wij allang weer weg van kantoor!

Veel liefs,

Amy en Tinus