naar de kroeg

Nu we hier een paar dagen zijn, beginnen we eindelijk een beetje in het ritme te komen. Helaas had Patricio geen tijd om bij te praten vrijdag, maar bij Oscar thuis werden we getrakteerd op een heerlijke lunch. Daarna zijn we met Oscar, Jess en Sarah ‘even’ naar de kroeg geweest waar Jess een rugbygame wilde kijken. Die kroeg is maar drie kwartier rijden hier vandaan en is verbonden aan een gigantische suikerplantage waar ook veel expats werken. Bier is koud en eten prima :).
Ik kreeg de eer om lekker voorin de auto te zitten, en Tinus, Oscar en Sarah zaten achter in het bakkie op bierkratjes. Aangezien het vandaag nog payday was, moest je wel erg opletten voor iedereen die dronken over straat liep of zelfs lag. Want ja, je ziet ze niet echt in het donker.
Toen we ’s avonds terug in ons kamp kwamen, was deze helemaal verlaten. Stella gaat in de weekenden naar haar huis en kinderen in Blantyre en de andere gasten waren ook weg. Dit is op zich niet zo erg natuurlijk, lekker rustig, maar er was ook niemand meer om de generator te bedienen die het kamp van stroom voorziet. Dus het was echt pikkedonker. Zo donker dat we in eerste instantie de verkeerde afslag naar ons kamp hadden genomen...terwijl die 5 meter verder lag!
Toen we de auto uit stapten schrok ik me rot van Pig, ons huisdier. Er loopt hier een tamme bushpig rond die afkomstig is van een boerderij en opgevoed is tussen de honden. Dit betekent dat ze dezelfde trekjes heeft als honden, zoals bedelen en kwispelen haha. Maar als ze dus midden in de nacht ineens achter je staat, spring je een gat in de lucht!
Maar goed, tent gevonden en alles prima. We lagen nog even wat te praten en te bedenken wat we nou zouden beslissen, toen we ineens allemaal gesnuif en gekraak langs de tent hoorden...je kon niets zien, maar het kon niet missen dat dit een groep buffels was die even naar de waterpoel liepen om wat te drinken. Tja, toen keken we elkaar aan en dachten, dit gaat toch nooit vervelen?!?
De volgende ochtend voelde het een stuk koeler buiten en ja hoor, eindelijk begon het te regenen. Heerlijk! Alles ruikt dan nog lekkerder! Het enige jammere van de regen vanuit ons oogpunt is, dat de dieren dan niet meer genoodzaakt zijn om de waterpoel bij ons kamp te gebruiken haha, maar voor de oogsten etc. is het natuurlijk super.
Ondanks dat het zondag was, had Patricio toch gezorgd dat wij verzorgd werden en had aan Chico gevraagd om ons ontbijt te verzorgen. Dus toen wij weer in de lappa kwamen (dat is de grote verhoogde binnenplaats met rieten dak en zijkanten helemaal open en stoelen en tafels erin, onze woonkamer) lag Chico daar op de grond te slapen. Wij zeiden nog tegen elkaar, o wat leuk, hij heeft zitten lezen in ons Malawi boek, alhoewel we er later achter kwamen dat dat waarschijnlijk als kussen gediend had ;). Maar eerlijk is eerlijk, hij stond gelijk klaar en heeft inderdaad lekker ontbijt gemaakt van toast en eieren.
Vervolgens hebben we onze gamevehicle weer gepakt en zijn we lekker door het park gaan touren. We hebben besloten maar wel een beetje op de hoofdweg te blijven, want verdwalen is niet handig. Alhoewel je blijkbaar niet echt kunt verdwalen, aangezien alles weer op de hoofdweg uitkomt. Gelukkig weten we nu hoe ons bakkie werkt, de radio in de auto. Dan kunnen we in ieder geval iemand oproepen als er iets is gebeurt, al weten we dan zelf waarschijnlijk nog niet waar we zijn.
Nadat we zo’n anderhalf uur aan het rijden waren, kwamen we Jess, Oscar en Sarah tegen die de hekken aan het controleren waren. Vanwege de regenval in de omgeving is de rivier de Shire enorm toegenomen en dat heeft wat hekken kapot gemaakt. Das natuurlijk niet handig, want als de olifanten dit door hebben, kunnen ze de sanctuary uit.
We dachten dat we al een aardig deel van de sanctuary gezien hadden, maar op de vraag of we rond konden rijden, zou dat nog ca. 3 uur kosten. Je rijdt natuurlijk ook maar zo’n 30 km per uur op zandweggetjes.
’s Middags was het tijd voor een heerlijke zondagmiddagbesteding, film kijken bij Oscar :). We hebben het nog net niet zo erg gemaakt dat we daadwerkelijk de stapel National Geographic banden hebben bekeken, want dat is toch wel te erg als je in een wildpark zit!
Eind van de middag zijn we weer terug gegaan naar ons kamp waar we tot het donker heerlijk naar buiten hebben zitten staren onder het genot van een rood wijntje. Om half zeven was het donker en zijn we met de olielamp in onze tent gaan zitten om nog wat te lezen. Dit heb ik nog tot ca. half 8 gered tot mijn ogen dichtvielen!
Vandaag is het maandag en de werkweek is weer begonnen. Ik zit nu op het kantoor en Tinus is met Oscar dingen aan het doornemen.
Ik probeer om de juiste software te vinden en te downloaden om onze mooie Canon 350d met de pc te laten praten, aangezien we niet bedacht hebben om de software van thuis mee te nemen. Het is me echter nog niet gelukt, dus misschien moeten jullie met de foto’s wachten tot we thuis zijn! Vandaag wordt dus nog een beetje rommeldagje en morgen kunnen we naar Blantrye om eindelijk ook wat inkopen te doen. Ik moet zeggen dat het tot nu toe een erg goedkope vakantie is geweest, aangezien we nog geen geld hebben, hebben we ook nog niks uitgegeven haha! Maar dat kunnen we na morgen hopelijk weer recht trekken.
Oh ja, tot slot nog wel even leuk te vertellen dat ik de hele tijd al dacht dat er een boomblad op de kantoordeur zat, blijkt het een vlinder te zijn met een vleugelwijdte van ca. 10 cm. Het ziet er echt uit als een blaadje, met twee hele mooie slierten aan de onderkant. Foto’s volgen dus nog ;)