Drukte, dans en decisons

Zo dan, dat waren weer een paar drukke dagen. Bijna niet eens tijd om echt achter de pc te zitten haha!
Wat hebben we veel reacties gekregen op onze laatste mail! Niet zo gek natuurlijk, want na een week in Malawi hebben we erg veel te verwerken gekregen aan informatie, ervaringen, indrukken, etc. En hoewel de beslissing voor ons moeilijker was dan we aanvankelijk voor mogelijk hebben gehouden, is het hoge woord eruit: WE DOEN HET!
Er zijn nog wel een aantal dingen die we moeten regelen, zo is ons huis bijvoorbeeld nog niet gebouwd, maar die zijn allemaal wel te overzien.

Afgelopen dinsdag zijn we met Oscar en Jess naar Blantyre gereden. Dat is de commerciele hoofdstad van Malawi en ligt op ca. 70 km (ruim een uur) rijden. Je moet eerst Majete uit en dan over de gravelroad naar het dichtsbijzijnde dorp Chikwawa (ca. 15 km). Hier is bijna elke dag markt en kun je al je groenten en fruit wel halen, maar voor alle andere dingen moet je naar Blantyre. Vanaf Chikwawa is het asfalt, maar door een heuvellandschap, dus veel bochten etc.
Malawi is trouwens een erg druk land. Er wonen ca. 12 miljoen mensen in een relatief klein land. Dit houdt concreet in dat er continu overal mensen lopen. Op en naast de weg.
Vooral Blantyre zelf is een drukke aangelegenheid!
Oscar en Jess hadden een aantal dingen die ze moesten doen, zoals de kap van de pick-up halen, een factuur ergens halen, weer ergens anders een offerte halen, etc. Dit heeft al met al zo’n beetje de hele dag geduurd. Het hielp ook niet echt dat de president in de stad rondreed, want dan wordt al het verkeer echt stilgezet en kom je nergens meer.
Uiteindelijk zijn we dan bij de Shoprite terecht gekomen, het walhalla van de westerse eter ;) Je kunt hier inderdaad alles krijgen wat je bij de appie zo’n beetje ook haalt (behalve mozzarella en chocopasta kwam ik al achter), maar daar betaal je ook naar. De producten zijn voornamelijk geimporteerd uit Zuid-Afrika. Een fles wijn kost gemiddeld zo’n 9 dollar. Dus bij de kassa was het toch wel even schrikken. Maar ja, westerse winkel, westerse prijzen.
Op de terugweg zaten Tinus en ik achterin de pick-up ingevouwen tussen alle boodschappen, van verfblikken tot kroppen kool. En om onze lange zit een beetje te verzachten, zat ik op een 10 kilozak rijst en tinus op een 20 kilozak meel. We hebben nu wetenschappelijk bewezen dat rijst zich naar je billen vormt(lees: redelijk comfortabel zit) en meel niet. Dus de tip: ga op een zak rijst zitten als je de kans hebt haha!

Terug in Majete bleek de manegementmeeting waar we bij zouden aanschuiven naar morgen verplaatst, dus lekker naar de tent gegaan en eten gemaakt.
Het enige waar ik echt nog niet aan kan wennen, zijn die spinnen. Alhoewel het geen spinnen blijken te zijn, maar een krabsoort ofzo. En ze hebben net een route tussen de keuken en de lappa waar we eten, dus in het pikkedonker schrik ik me steeds de .....

Woensdagochtend waren we uitgenodigd voor de opening van een nieuw scoutskamp. Er komen er uitenlijk 4 in heel Majete en dit is nummer 3, Nematsempe (ofzoiets).
Met zijn allen in de gamevehicle (die tribuneauto) en zo een uurtje rijden naar de andere kant van het park, hobbel de hobbel. Onderweg nog impala’s, zebra’s en jaja Sabelantilopes gespot!
Het scoutskamp bestaat uit 6 huisjes voor de scouts en hun familie met enorm veel kinderen. Ze stonden ons allemaal al op te wachten toen we aankwamen. De vrouwen waren al druk bezig met het voorbereiden van het eten. Ergens tussen de huizen stond een soort afdak waar alle hoogwaardigheidsbekleders zaten. De chiefs, etc. Het wachten was nog op de big man, de TA (Traditional ...) hoofd van de provincie ofzoiets. En de politie natuurlijk, die hoort er ook bij.
Ik had de opdracht gekregen van Stella, de extension coordinator, om het hele gebeuren te filmen en een aantal interviews te houden met onder andere Harvey, Patricio en de scouts. Dus ik ben aan de slag gegaan. Natuurlijk pas toen we het rondje groeten hadden gedaan met alle belangrijke mensen (waar we zelf trouwens ook toe behoorden). Muli bwanji? How are you? Ndili bwino. I am fine. Zikomo. Thank you. En dat een keer of 30 haha!
Gelukkig was de camera die ik te leen had van Majete van Canon, dus kon ik gebruik maken van Tinus’ extra baterrijen! Anders had ik echt maar 15 minuten kunnen filmen. En gelukkig had ik nog extra tapes bij me. Dus ik heb nu zo’n 60 minuten film die ik nog moet gaan monteren. Wat nog niet kan, aangezienh hier geen firewirekabel is. Dus een goede reden om de bandjes maar thuis te monteren. Kunnen jullie ze ook nog zien!
Want het was echt een hele happening. Eerst een voorstelronde. Toen een bedankronde waar iedereen persoonlijk werd bedankt voor hun bijdrage. Zelfs Tinus moest gaan staan! Ik ook, maar ik stond al, te filmen haha.
Toen alle speeches van alle belangrijke mensen. In het chichewa. En daarna kwam het leuke gedeelte. De zang en dans van de lokale dramagroep. En toen een pauzemuziekje van de band. Amazing wat een geweldig geluid ze kunnen krijgen uit zelfgemaakte instrumenten! Toen een toneelstukje. Het hele dorp lag dubbel van het lachen, echt geweldig! De moraal van het verhaal: een stroper wilde niet naar de opening van dit kamp, want door african parks had ie geen werk meer, maar uiteindelijk ging zijn vrouw wel en kwam ze erachter dat het veel beter was nu. Zoiets.
Toen een soort poppenkastvoorstelling, weer muziek, speeches, etc. En ik maar filmen haha!
Oh ja, en vergeet ook het allerofficieelste gedeelte niet. Ik had nog samen met een van de scouts een mooi rood lint voor een van de huizen gespannen, wat natuurlijk nog doorgeknipt werd! Ik stond blijkbaar zelfs verkeerd met de camera, want er werd niet geknipt voordat ik in de goeie positie stond!
Toen werder we uitgenodigd voor het eten met de rest van de officials. Not too bad, koolsla, rijst en....geit (de kip was al op). We leven nog en het smaakte eigenlijk prima.
Het was al met al een geweldige ervaring om in een echt afrikaans dorp ons zo thuis te voelen, met alle verlegen kinderen en moeders!

Terug in ons kamp weer even relaxed. Want we waren al om half zes op vandaag. En ’s avonds de meeting waar we iedereen hebben medegedeeld dat we terugkomen, wat met applaus werd ontvangen :).

En vanochtend hebben we onze eerste meeting met Patrico gehad. Een goede eerste werkbespreking, buiten onder een overkapping, waar je af en toe wordt afgeleid door een eekhoorntje die naast je op een nootje zit te knabbelen. Patricio is erg blij dat we komen en we hebben al een aantal goede projecten voor mij bedacht, waarover later meer!

Now it’s time for lunch!
P.S.: Dank allen voor de fototips, maar het lukt nog steeds niet :(. Probleem is dat ik genoeg software heb om foto’s van de camera af te halen, maar dat de computer de Canon niet herkent. En de driver die ik heb geinstalleerd ook niet. Dus nog even geduld!
PPS: ja, al jullie vragen worden ook nog beantwoord, maar nu eerst lunch...